Warszawa. "Wściekłość" Kleczewskiej otworzy Biennale w Wenecji
Teatralne Biennale 2017 w Wenecji otworzy spektakl "Wściekłość" Elfriede Jelinek w reż. Mai Kleczewskiej, którego polska prapremiera miała miejsce 24 września 2016 roku w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Przedstawienie zostanie pokazane międzynarodowej publiczności dwukrotnie: 25 i 26 lipca. Podczas Biennale reżyserka spektaklu, Maja Kleczewska odbierze nagrodę specjalną - "Srebrnego Lwa za innowacje w teatrze".
Tegoroczne Biennale w Wenecji, którego dyrektorem jest Paolo Baratta, zaplanowane jest na okres od 23 czerwca do 8 października i podzielone na moduły poświęcone: tańcowi, teatrowi i muzyce, a także sztukom wizualnym, filmowi i architekturze. 45. Międzynarodowy Festiwal Teatralny w ramach Biennale potrwa od 25 lipca do 12 sierpnia, a jego kuratorem jest Antonio Latella. Oprócz spektakli zaplanowane są rozmaite performanse, happeningi i pokazy wideo.
***
"Gniew będziecie wykrzykiwać to w jedną, to w drugą stronę, niezależnie od tego, jakiego sortu jesteście i jacy wściekli jesteście".
Elfriede Jelinek zaczyna pisać "Wściekłość" po zamachu w redakcji pisma "Charlie Hebdo" oraz po zabiciu czterech klientów sklepu z żywnością koszerną. Tym, którym mówi we "Wściekłości" jest indywidualny głos, najczęściej jednak jest to "my", które płynnie przechodzi ze strony ofiar na stronę bojowników.
"Zabijcie wszystkich, którzy nie są wami! To raczej proste przesłanie. Ludzie je słyszą i słuchają, a potem nie ma wyjścia, bo jest za późno. Rzeźnia ruszyła. Podniosła się wrzawa, podniosły się krzyki, reszta już się nie podniesie".
Stajemy się ofiarami narcystycznego, oślepiającego gniewu samozwańczych bojowników, którzy głoszą, że ich los jest losem świata. Osieroceni po wielokroć - przez ojca, matkę, ojczyznę, własność i kierunek - osierocają innych. Dlatego też ciągle zmienia się i zlewa perspektywa mówiących: zorkiestrowana wściekłość, która likwiduje wszelkie wątpliwości i wszelki bezwład, stwarzając pewność i reguły gry. Pewne jest, że Jelinek napisała sztukę, która stała się smutną prognozą rzeczywistości, która trwa. "Mogłabym pisać <
