Artykuły

1. Dziady (na zdjęciu), reż. Michał Zadara, Teatr Polski we Wrocławiu. Pierwsza w historii inscenizacja bez skracania tekstu wieszcza trwa 14 godzin i dowodzi, że Mickiewicz nie tylko wielkim poetą był, ale też scenarzystą współczesnej polskiej rzeczywistości, z powstającymi z grobu upiorami i niekończącą się narodową vendettą.

2. Żony stanu, dziwki rewolucji, a może i uczone białogłowy Jolanty Janiczak i Wiktora Rubina, Teatr Polski w Bydgoszczy. O tym, że w haśle rewolucji francuskiej „wolność, równość, braterstwo" zapomniano o siostrzenstwie i ten błąd wciąż na nowo trzeba naprawiać. Rewolucyjny spektakl, który dosłownie wyprowadza ludzi na ulice.

3. Biała siła, czarna pamięć, reż. Piotr Ratajczak, Teatr Dramatyczny w Białymstoku. Zawieszone nad sceną białe wiatraczki, kręcąc się, wyglądają jak swastyki. Wietrzyku, który robią, nie widać, a wywołuje ciarki.Tak samo działa ideologia narodowo-katolicka, w Białymstoku i w Polsce.

4. Żelazne waginy Michała Walczaka i Macieja Łubieńskiego, Kluboteatr Dzika Strona Wisły w Warszawie. Z humorem, na punkową i feministyczną nutę o m.in. rewolucji matek, strachu klasy średniej przed pisowską dyktaturą i nowym bohaterze lewicy — papieżu Franciszku.

5. Kosmos, reż. Krzysztof Garbaczewski, Stary Teatr w Krakowie. Gombrowicz o szukaniu sensu w chaosie rzeczywistości, teoriach spiskowych i fabrykowaniu potwierdzających je dowodów. Aktualne.

6. Artyści Pawła Demirskiego i Moniki Strzępki,TVP2. Serial o podzielonym teatrze i takiejże Polsce, które jednoczy wspólny wróg: kapitalizm i korupcja. Z zapowiedzią rewolucji w fantasmagorycznym finale.

7. Henrietta Lacks, reż. Anna Smolar, Centrum Nauki Kopernik i Nowy Teatr w Warszawie. Udana próba przypomnienia postaci dawczyni komórek Hela, w której znalazło się miejsce na wykład z medycyny, show Oprah Winfrey z pytaniami z bioetyki, a także śpiew i taniec.

8. Matki i synowie, reż. Krystyna Janda, Teatr Polonia w Warszawie. Janda w poruszającej roli reprezentantki rodziców, którzy nie potrafią pokonać egoizmu każącego w dzieciach widzieć realizację własnych marzeń. Teatr jednocześnie popularny i edukacyjny.

9. Wszystko o mojej matce, reż. Michał Borczuch, Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie. Osobista opowieść o zmarłych matkach połączona z przefiltro-wanymi przez film Almodóvara pytaniami o rolę sztuki w (rekonstruowaniu naszej pamięci, budowaniu tęsknoty i łagodzeniu jej.

10. Zrób siebie, reż. Marta Ziółek, Komuna Warszawa. „Między siłownią, imprezą techno a korporacyjnym kościołem mindfulness" — jak piszą twórcy ironiczno-gorzkiego show z pogranicza tańca, sztuk wizualnych i pokazu mody — wykuwa się współczesny człowiek.

1. Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego. Największa międzynarodowa impreza w tym roku, która wyłoniła nowe osobowości życia muzycznego. I prawdopodobnie najpopularniejsza w świecie, dzięki przekazom medialnym na wzór konkursu chopinowskiego.

2. Jubileusz Jerzego Maksymiuka. Jeden z najwybitniejszych naszych dyrygentów skończył 80 lat i jest młodzieńczo aktywny; odbył całą serię koncertów jubileuszowych, nagrał specjalny album z Sinfonią Varsovią.

3. Festiwal Tansman 2016 w Łodzi. Jedną z największych sensacji tego roku było prawykonanie opery Złote runo Aleksandra Tansmana, a także utworów Pawła Kleckiego, Henryka Mikołaja Góreckiego oraz Mikołaja Góreckiego.

4. Przypomnienie oper Krzysztofa Pendereckiego, które nabierają dziś zdumiewającej aktualności: Czarna maska Pendereckiego w Operze Bałtyckiej (reż. Marek Weiss), Ubu Król w Operze Śląskiej w Bytomiu (reż. Waldemar Zawodziński).

5. Warszawska Jesień „W oparach opery". Ostatnia edycja pod kierownictwem Tadeusza Wieleckiego, a na niej m.in. Zagubiona autostrada Olgi Neuwirth i Czarodziejska góra Pawła Mykietyna.

6. Dużo oper barokowych: drugi już festiwal w Warszawie (m.in. współczesne prawykonanie Semiramide riconosciuta Leonarda Vinci); Ariodante Georga Friedricha Haendla w Warszawskiej Operze Kameralnej; Les lndesgalantesJeana-Philip-pe'a Rameau na scenie Opera Nova w Bydgoszczy.

7. Inne ciekawe premiery operowe: The Turn of the Screw Benjamina Brittena w Szczecinie (reż. Natalia Babińska), Borys Godunow Modesta Musorgskiego w Teatrze Wielkim w Poznaniu (reż. Iwan Wyrypajew). Do tego Tristan i Izolda Richarda Wagnera w reż. Mariusza Trelińskiego (Teatr Wielki - Opera Narodowa i Metropolitan Opera).

8. Zmiany w festiwalach: w Krakowie ostatnie Misteria Paschalia pod kierownictwem Filipa Berkowicza oraz nowe otwarcie Sacrum Profanum prowadzone przez Krzysztofa Pietraszewskiego.

9. Chopin i Jego Europa. Znów można się było zetknąć z osobowościami ostatniego konkursu chopinowskiego, ale i z wieloma innymi atrakcyjnymi kreacjami artystycznymi.

10. Bogate życie festiwalowe. Kolejne dowody: jubileuszowy Festiwal Beethovenowski, festiwale wrocławskie (Wratislavia Cantans, Musica Polonica Nova, Musica Electronica Nova) w ramach Europejskiej Stolicy Kultury, Łańcuch XIII, nowy Trzy-Czte-Ry w Warszawie.