Warszawa. Seminarium poświęcone "Requiem" Stanisława Wyspiańskiego w IT
Dziś o godz. 18.00 w Instytucie Teatralnym odbędzie się pierwsze seminarium z cyklu "Nikt mnie nie zna. Wyspiański". Spotkanie poświęcone tekstowi "Requiem" poprowadzi Dariusz Kosiński.
W otwartym seminarium poświęconym tekstowi "Requiem" Stanisława Wyspiańskiego, tematowi śmierci w jego twórczości, a także teatrowi jako miejscu "ćwiczenia ze śmierci" udział wezmą: Katarzyna Fazan (UJ), Włodzimierz Szturc (UJ) oraz Paweł Passini. W sposób szczególny patronować mu będzie myśl i osoba Ewy Miodońskiej-Brookes. Prowadzenie: Dariusz Kosiński.
"Requiem" to tajemniczy tekst, niepublikowany za życia Wyspiańskiego. W "Dziełach zebranych" umieszczony wśród utworów prozą, ma oczywisty charakter poetycki i bardzo nieoczywisty potencjał dramatyczny i teatralny. Enigmatyczne frazy ułożone w porządek "Odpoczynków" i "Działań" wywołują jednak obrazy i sceny, wychylając się w stronę teatru, którego za czasów Wyspiańskiego nie było, a i dziś dopiero się rysuje. Tym bardziej warto ku niemu wyruszyć.
"Requiem" to - jak napisała Ewa Miodońska-Brookes - ćwiczenie ze śmierci.
Seminarium jest uzupełnieniem odprawiania scenicznego "Requiem", które odbyło się 10 listopada w Instytucie Teatralnym.
Czytanie i seminarium poświęcone "Requiem" otworzyło kolejną odsłonę cyklu "Nikt mnie nie zna", tym razem poświęconą tekstom Stanisława Wyspiańskiego. Zasadą projektu jest inicjowanie dialogu oraz integrowanie pracy badawczej i poszukiwań artystycznych. W przypadku dramaturgii Wyspiańskiego, tak silnie splecionej z praktyką sceniczną autora, uruchamianie takiego dialogu może przynieść interesujące rezultaty. Niektóre teksty ujawniają wręcz niemożliwość zrozumienia ważnych aspektów twórczości Wyspiańskiego bez ich praktycznego przebadania z udziałem aktorów.
W ramach "Nikt mnie nie zna. Wyspiański" przeczytanych zostanie sześć tekstów, z jednym wyjątkiem niemal nieobecnych w teatralnym obiegu. To, co się wydarzy na scenie Instytutu Teatralnego, z pewnością dalekie będzie od filologicznej interpretacji i specjalistycznych sporów badaczy literackiej spuścizny. Za pomocą wybranych tekstów teatr objawi się jako medium zbiorowych afektów, przestrzeń, w której rozbrzmiewają dźwięki zbiorowej nieświadomości i daje się słyszeć Logos. Kobiecy głos i sadomasochistyczne pragnienia wspólnoty, relacja państwa i kościoła, gender, zmierzch Europy, kryzys uchodźczy, Wielka Wojna, śmierć: to, co jest w Polsce do myślenia.
Kolejne czytanie - "Bolesław Śmiały" w reżyserii Macieja Podstawnego i według dramaturgii Doroty Semenowicz - już 8 grudnia.
Wstęp wolny.
