Powtórki z obsady
Wygląda na to, że cierpimy w Polsce na brak aktorów. W czołowych serialowych rolach przewija się ich góra 30. A co roku szkoły aktorskie wypuszczają tabuny głodnych sławy ludzi. Nie trudno więc pewnie znaleźć niezgranego jeszcze aktora czy aktorkę. A jakoś tego nie widać. Ciągle te same twarze - pisze Wojciech Krzyżaniak w Nowym Dniu.
Włączając telewizor o dowolnej porze, można dostać prawdziwego zawrotu głowy. Na ekranie pojawia się na przykład Maciej Damięcki w koloratce. Znana twarz przecież... Ale co to za serial? Aha, już pamiętam, to na pewno "Pensjonat pod Różą". Tam jest proboszczem. Nie? No to "M jak miłość" - tu też opiekuje się parafią. Przełączamy kanał i nagle, zupełnie bez ostrzeżenia nasz kochany proboszcz pije piwko, ukrywając się przed żoną. To już z kolei nomen omen "Plebania". Ale tu akurat księdzem pan Damięcki nie jest. A szkoda, bo by to jakoś po linii było. I problemów mniej chyba. I w tej samej sutannie można by szybko z planu na plan skoczyć. Złodziej w jednym serialu jest policjantem w innym, ksiądz pijakiem pod kioskiem, a dworcowy kloszard miłym panem z ciepłym mieszkankiem w centrum stolicy. Przydałoby się zacytować Maksymiliana Paradysa z "Seksmisji": "...Wszystko to jakieś popieprzone, lampa w podłodze! Nie wytrzymam!".
Ale wszystko da się wytłumaczyć. Po pierwsze, pewna grupa aktorów jest zawsze pod ręką - zawodowcy, obyci przed kamerą i nie trzeba im wiele tłumaczyć. Po drugie i pewnie ważniejsze, że o obsadach decyduje układ biznesowo-towarzyski. Jak ktoś się raz tam dostanie, to łatwo już z niego nie wypadnie i z robotą nie ma problemu. Znajdzie się po prostu we właściwych notesach.
Marzenę Trybałę możemy dowolnie oglądać w roli pisarki ("Samo Życie") lub nauczycielki polskiego ("Pensjonat Pod Różą"). I to nawet nie musimy przełączać telewizora, bo oba w Polsacie. Ważne, żebyśmy sami zdążyli się przełączyć. Pełna dobrych rad pani Marzena dzieli się nimi ochoczo w obydwu wcieleniach i w obydwu robi to identycznie. Dopiero po towarzyszących jej aktorach możemy zorientować się, czy to jeszcze ten, czy może już drugi serial.
No, chyba że trafimy akurat na pana Piotra Skargę. To nam może skomplikować sprawę. On równie dobrze może być kelnerem Poldkiem w "Pensjonacie..." co bardzo zabawnie przebranym bulionerem Nowikiem w "Bulionerach". O ile oczywiście nie okaże się, że to po prostu przerwa reklamowa i pan Piotr próbuje nas namówić na zakup magicznego kosmodisku, który ulży naszym plecom. Na wszelki wypadek używamy pilota i ku naszemu zdziwieniu pan Piotr okazuje się nagle - kontynuując wątek medyczny - doktorem pediatrą Glińskim w "Samym Życiu", bo akurat powtarzają. Pilota używamy raz jeszcze i okazuje się, że zmienił specjalizację i jest profesorem na wydziale farmacji, na którym studiuje jedna z bohaterek "Klanu".
Monika Bolly w jednym serialu ("Samo Życie") jako Anita Kubiak ma problemów masę i różne depresje, ale za to w innym ("Pierwsza miłość") radzić może sama sobie, jak z tego wyjść, bo jest psychologiem. I już.
Marta Klubowicz z kolei zawodowo staje się matką. W "M jak miłość" ma córeczkę Anię Muchę, czyli Magdę. Jak tylko skończy z nią rozmawiać, już musi dzwonić do Pawła i Mariusza z "Pierwszej miłości". Że też nigdy jej się nie myli, kogo to akurat ma obsztorcować. Pewnie się myli, ale taśma wytrzyma. A Jan Jankowski, twardy Zyga z "Samego Życia", wieczory spędza w "Pensjonacie Pod Różą", dorabiając jako barman. To samo "Niania". Że też opiekując się całym domem, ma jeszcze czas dorabiać jako salowa w "Na dobre i na złe" [na zdjęciu]. I za co w końcu Agnieszka Dygant dostała tę Telekamerę? Chwalą się nią oba seriale. Przykładów jest masa cała. Zwłaszcza jeśli dołożyć jeszcze epizody.
Naszych filmowcom serialowcom jakoś to spływa i w ogóle im to nie przeszkadza. Odfajkowane, zagrane. A do tego jeszcze znana twarz na ekranie. A to, że w trzech innych serialach też tę twarz mają? A niech tam.
Państwo producenci, a może by tak jednak poszukać trochę, zamiast ciągle dzwonić do tych samych aktorów. Przecież to już staje się po prostu nudne.
