Kant i science fiction
"Immanuel Kant" ze Sceny na Świebodzkim, miał tam premierę w 1996 roku, wędruje na główną scenę Teatru Polskiego.
Spektakl Krystiana Lupy, który za "Kanta" otrzymał nagrodę reżyserską na festiwalu Kontakt w Toruniu, odwiedził m.in. Rosję, Włochy i Szwajcarię.
Autorem groteskowej biografii intymnej XVIII-wiecznego królewieckiego filozofa Immanuela Kanta jest Tomasz {#au#255}Bernhard{/#}. Austriacki pisarz przeniósł jego żywot w czasie. O stulecie, może o dwa. Biografia a rebours, bo twórca "Krytyki czystego rozumu'', który był całe życie samotnikiem, w grotesce Bemharda jest żonatym marudą podróżującym transatlantykiem z kamerdynerem i papugą do Stanów Zjednoczonych. Ameryka chce kupić jego pozycję intelektualną, odpłacając usługą lekarską. Kant - gardząc "nowym światem", sprzedaje się za operację oczu.
Wojciech Ziemiański gra samotnika z Królewca. Krzysztof Dracz jest jego papugą - Fryderykiem. Krzesisława Dubielówna żoną. Bogusława Kierca zastąpi Jerzy Schejbal.
Zderzenie tego, co istnieje wyłącznie w stereotypach, z wysublimowaną kulturą filozoficzną, z europejskością, a czasem ze starczym marudzeniem, ma - w zamyśle reżysera - mądrze bawiąc, zaciekawić i zastanowić widza. Bernhard udowadnia, że ci, którzy tworzą moralność, są często nicponiami i zamordystami. Że wszystko jest względne, że nie ma prawdy, moralności czy dobra na zawsze.
Na Świebodzkim "Immanuel Kant" był piękną inscenizacją. Widzowie oglądali za muślinową czarną przesłoną, jak na starej fotografii, dziwny świat filozofa. Spektakl Lupy przypomina zaś album egzotycznych fotografii. Z przodu na leżaku Kant udający łobuza, jego pilnująca jadłospisu żona, jego tragicznie zamyślona papuga. Ten niegdyś wielki moralista - powiadają autorzy spektaklu - żyje właściwie dzięki papudze, bo Papuga-Fryderyk to jego pamięć i pewność siebie. W kulturze Europy nie ma dziś nic oryginalnego. Bardzo gorzka diagnoza.
