TVP. Premiera "Piaskownicy" w Teatrze Telewizji
Dziś, 12 lutego o g. 22.45 w Studio Teatralnym Dwójki premiera "Piaskownicy" Michała Walczaka w reż. Dariusza Gajewskiego.
Zabawy w piaskownicy stanowią alegorię wyrafinowanej gry między mężczyzną i kobietą - w każdym wieku, na każdym etapie życia.
Twarz stojącego przy pasach mężczyzny ciągle się zmienia. Na skupionym obliczu na moment pojawia się cień nadziei, kiedy wydaje mu się, że dostrzega lukę w sznurze pędzących samochodów. Spręża się jak do skoku, aby przebyć ruchliwą ulicę, kiedy uświadamia sobie potencjalne fiasko próby. Nadzieja w jednej sekundzie ustępuje miejsca wahaniu i zwątpieniu, ciało, nie doczekawszy się sygnału do startu, zatacza się nieporadnie. Ale mężczyzna nie rezygnuje, pozostaje tuż przed linią ulicy, granicą, którą pragnie przekroczyć na drodze do swego celu. I chciałby, i boi się...
Michał Walczak ma 27 lat, mieszka w Warszawie, studiuje reżyserię w Akademii Teatralnej i jest uważany za jedną z nadziei polskiego teatru. W 2001 roku w ciągu, jak głosi wieść, jednej nocy napisał "Piaskownicę". Utwór ten zapewnił mu pierwszą nagrodę w łódzkim konkursie dramatopisarskim "My na progu nowego wieku". "Piaskownica" szybko trafiła na scenę. Po raz pierwszy sztuka została wystawiona w Tatrze Dramatycznym w Wałbrzychu. Następnie sięgnął po nią Tadeusz Bradecki, przygotowując spektakl dla Teatru Narodowego. W 2004 "Piaskownica" gościła na deskach częstochowskiego Teatru Adama Mickiewicza. Przeniesienia sztuki na ekran telewizyjny podjął się Dariusz Gajewski, absolwent łódzkiej Szkoły Filmowej, twórca nagrodzonego Złotymi Lwami filmu "Warszawa".
Interesująca interpretacja sztuki Michała Walczaka, dość daleko odbiegająca od dotychczasowych teatralnych inscenizacji, została z dużą wnikliwością i kunsztem przekazana przez aktorów. Zabawy w piaskownicy, z pozoru dziecinne, są tu alegorią wyrafinowanej gry między mężczyzną i kobietą - w każdym wieku, na każdym etapie życia. Obrazują poznanie, narodziny związku, jego rozwój i zmierzch. Ciągłą, wzajemną próbę sił.
W piaskownicy spotykają się On i Ona. On, całkiem pochłonięty zabawą swoją ulubioną figurką Batmana, nie zwraca uwagi na otoczenie. Odgrywa kolejne sceny krwawej walki swojego bohatera, łamiącego kości wszystkim przeciwnikom przy wtórze szyderczego śmiechu. W pewnym momencie On - Protazek, zauważa Ją, i traktuje jak intruza wdzierającego się do jego piaskownicy. W końcu jednak zawierają układ. Dziewczę - Miłka, będzie mogła korzystać z piaskownicy. Pod żadnym pozorem nie mogą się bawić razem. Protazek pieczołowicie wyznacza linię dzielącą mały plac zabaw na dwa światy. Powoli wzajemna ciekawość siebie przezwycięża niechęć i dwójka oddzielona granicą zaczyna interesować się sobą nawzajem. Osoba z drugiej strony piaskownicy fascynuje, jej inność przyciąga uwagę i nęci, kusi wizja przekroczenia linii. Ale to trudna znajomość. On ma humory, ona - fochy i kaprysy. Psują sobie nawzajem zabawki, wchodzą w drogę, prowokują kolejne nieporozumienia. Kiedy już wydaje się, że pomiędzy dwoma tak różnymi światami doszło do zgody, zawarty rozejm okazuje się być tak trwały jak zamki na piasku.
