Artykuły

W dniach 10-13 marca w Poznaniu odbędzie się po raz dziewiąty Festiwal Atelier Polskiego Teatru Tańca - święto tańca, podczas którego prezentowane są publiczności premierowe spektakle młodych artystów PTT.

W programie festiwalu znajdą się, m.in. premierowe pokazy choreografii tancerzy Polskiego Teatru Tańca oraz gościnne spektakle Teatru Tańca Zawirowania z Warszawy oraz Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK. Troje tancerzy (Marcin Motyl, Adrian Radwański oraz Monika Błaszczak - uczennica Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej w Poznaniu) zadebiutuje podczas Festiwalu jako autorzy choreografii. W ramach nurtu "POWROTY" pokazany zostanie spektakl "Need me" Andrzeja Adamczaka, którego premiera miała miejsce podczas VII Festiwalu Atelier PTT w 2014 r.

W 1999 roku w Polskim Teatrze Tańca rozpoczęło działalność Atelier - scena poszukiwań i debiutów. Tworzy je grupa tancerzy Polskiego Teatru Tańca, którzy poszukują nowych dróg aktywności artystycznej, zarówno wykonawczej, jak i twórczej: choreograficznej, scenograficznej i kompozytorskiej. Główną ideą Atelier jest popularyzacja sztuki jako silnego środka przekazu. Łącząc taniec, teatr, plastykę i muzykę członkowie Atelier pragną docierać do widza poprzez najbardziej zrozumiałe dla człowieka i bliskie jego naturze sygnały. Atelier realizuje swoje spektakle także w nietypowych przestrzeniach, umożliwiając kontakt ze swoją sztuką tym widzom, którzy mają do niej ograniczony dostęp. Formalną opiekę nad działalnością Atelier sprawuje Polski Teatr Tańca, doradcą artystycznym jest dyrektor Ewa Wycichowska. Grupa Atelier prowadzi również zajęcia warsztatowe w technikach tańca współczesnego, w różnych ośrodkach krajowych.

***

Premiery Polskiego Teatru Tańca:

"Touch Me"

Choreografia: Andrzej Adamczak

"Touch me" to spektakl, w którym choreograf Andrzej Adamczak podejmuje próbę wieloaspektowego spojrzenia na doświadczenie dotyku. Choreograf bada różne rodzaje dotyku i nasze na nie reakcje. Szuka odpowiedzi na pytania: Czy jesteśmy gotowi na dotyk? Jaka jest nasza na niego wytrzymałość?

Andrzej Adamczak - tancerz, choreograf, pedagog tańca. Ukończył Państwową Szkołę Baletową w Poznaniu i pedagogikę baletu na Wydziale Edukacji Artystycznej Akademii Muzycznej w Warszawie. Był solistą baletu Teatru Wielkiego w Poznaniu oraz Teatru DNA przy Operze Szczecińskiej.

W roku 2001 związał się z Polskim Teatrem Tańca, gdzie obecnie jest I solistą. Jest również pedagogiem Międzynarodowych Warsztatów Tańca Współczesnego i Otwartych Zajęć Tańca Współczesnego. Współpracuje również jako pedagog i choreograf z Ogólnokształcącą Szkołą Baletową w Poznaniu.

Tańczył w repertuarze klasycznym, neoklasycznym i charakterystycznym ("Giselle", "Szecherezada", "Ognisty ptak", "Popołudnie Fauna", "Harnasie", "Grek Zorba") ale wybrał taniec współczesny, w którym realizuje się jako wykonawca i choreograf. Tańczy w całym repertuarze Polskiego Teatru Tańca, m.in. w choreografiach Ewy Wycichowskiej, Ohada Naharina, Yossi Berga, Jacka Przybyłowicza, Istvana Yuhos-Putto, Thierry Vergera, Nadara Rosano i Jo Strmgrena.

Otrzymał dwukrotnie (2003 i 2005) główną nagrodę za najlepszą choreografię współczesną na Ogólnopolskim Konkursie Tańca im. W. Wiesiołłowskiego w Gdańsku oraz nagrodę za najciekawszą choreografię na II Ogólnopolskim Konkursie Baletu Najmłodszych Tancerzy (2006). Jest laureatem Nagrody dla Młodych Twórców Miasta Poznania (2004) i Medalu Młodej Sztuki (2009).

Zrealizował wiele spektakli dla Atelier Polskiego Teatru Tańca: m.in. "JA-JO" (2002), "...szparagijem" (2002), "Wchodzę" (2004), "Scan" (2006), "Trzy siostry - Wyobrażenie" (2009), "Need Me" (2014) i Polskiego Teatru Tańca: "Chopin - Fresh Fruits" (2010), "Spotkania w dwóch niespełnionych Aktach" (Teatr Wielki w Łodzi we współpracy z Polskim Teatrem Tańca - 2011).

W grudniu 2013 roku zrealizował spektakl pt. "Volta" do muzyki Iwo Borkowicza. Sztuka ta powstała w ramach programu "Agon. Program zamówień kompozytorsko-choreograficznych" ogłoszonego przez Instytut Muzyki i Tańca.

--

"Plan"

Choreografia: Marcin Motyl

Obsesyjne zarządzanie czasem, ciągłe planowanie życia to jedna z chorób współczesnego świata. Ludzie chcą w ten sposób pokazać, że świetnie panują nad swoim życiem. Pragną spełniać się zawodowo i w życiu prywatnym, ich energia jest skumulowana na działanie. Od świtu do zmierzchu planują, ale nie uwzględniają w tym czynnika społecznego, co prowadzi ich do stopniowego wyłączania z funkcjonowania w społeczeństwie.

Z drugiej strony, pozbawieni jesteśmy najważniejszego planu. Nie jesteśmy w stanie zaplanować naszej przyszłości jako społeczeństwa. Obecna sytuacja w Europie zmusza do myślenia. Ale nikt nie ma konkretnego planu jej rozwiązania. Możemy starać się tego nie zauważać. Możemy udawać, że nas to nie dotyczy. Możemy mieć nadzieję, że to minie. Możemy...

Marcin Motyl - absolwent Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Romana Turczynowicza w Warszawie. Uczestnik Coaching Project Henrika Kaalunda oraz warsztatów techniki GaGa, prowadzonych przez Noę Paran (GaGa People/ Batsheva Dance Company).

W sezonie 2011/2012 rozpoczął pracę w Polskim Teatrze Tańca. Występuje w spektaklach "Minus 2" (chor. Ohad Naharin), "Czterdzieści" (chor. Jo Strmgren), "Volta" (chor. Andrzej Adamczak), "Desert" (chor. Paulina Wycichowska), "Absurdy życia w więcej niż 2 aktach" (chor. Josefine Patzelt), "Nondescript", "Percepcja" (chor. Urszula Bernat-Jałocha), "Open Field" (chor. Nadar Rosano), "FootBall@...", "Walk@ karnawału z postem", "Szkoda, że Cię tu nie ma", w cyklu jubileuszowym "XL. Polski Teatr Tańca wczoraj i dziś.", "LAMENT. Pamięci Tadeusza Różewicza" (chor. Ewa Wycichowska) oraz "Sanatorium" (chor. Karina Adamczak-Kasprzak, Agata Ambrozińska-Rachuta).

Od kilku lat prowadzi warsztaty w ramach Otwartych Zajęć Tańca Współczesnego oraz projekt Studio Tańca.

Spektakl "Plan" jest debiutem choreograficznym tancerza.

--

"UNISOno"

Choreografia: Adrian Radwański

"UNISOno" to spektakl o procesie wchodzenia młodego człowieka w dorosłość i związanym z tym zrywaniu z autorytetami, które kształtowały jego osobowość, kiedy robił pierwszy krok czy wydawał z siebie pierwsze słowa. Choreograf zauważa, że w charakterze każdego młodego człowieka występuje cecha, która stanowi dominantę. Kolejne decyzje życiowe, przed którymi staje jako dorosły człowiek czynią jego rys charakterologiczny coraz mniej jednoznacznym.

Adrian Radwańskiego - absolwent Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Olgi Sławskiej-Lipczyńskiej w Poznaniu. Jako uczeń odbył praktyki sceniczne w Teatrze Wielkim im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu. Tańczył m.in. w spektaklach "Dziadek do orzechów" i "Romeo i Julia". Jest dwukrotnym finalistą Konkursu Baletowego w Gdańsku oraz finalistą polskich eliminacji Eurowizji Dla Młodych Tancerzy. W roku 2013 otrzymał nagrodę specjalną i wyróżnienie za choreografię na festiwalu Solo Duo w Budapeszcie. Od maja 2014 związany etatowo z Polskim Teatrem Tańca. Występuje w spektaklach: "Minus 2" (chor. Ohad Naharin), "Desert" (chor. Paulina Wycichowska), "Dobrze, że tu jesteś", "LAMENT. Pamięci Tadeusza Różewicza" (chor. Ewa Wycichowska), "Hello, Stranger!" (chor. Paweł Malicki), "Open Field" (chor. Nadar Rosano), "Sanatorium" (chor. Karina Adamczak-Kasprzak, Agata Ambrozińska-Rachuta) oraz "Czterdzieści" (chor. chor. Jo Stromgren).

Spektakl "UNISOno" to debiut choreograficzny Adriana Radwańskiego.

--

Spektakle gościnne

"Zbliżenia"

Teatr Tańca Zawirowania (Warszawa)

Choreografia: zbiorowa

Tancerze: Karolina Kroczak, Magda Radłowska, Szymon Osiński

Muzyka: Alva Noto "Vrioon", Murcof "Una", Lady Gaga feat. Beyonce "Telephone", Steve Reich, René Aubry, Ólafur Arnalds

Czas trwania: 45 min

Spektakl "Zbliżenia" powstał w wyniku współpracy tancerzy Teatru Tańca Zawirowania ze słowackim choreografem Tomášem Nepšinským. Punktem wyjścia dla spektaklu jest pytanie, czy wiążąc się z drugą osobą jesteśmy z nią naprawdę, czy tylko z wyobrażeniem, które mamy na jej temat.

W poetyckich obrazach ukazane zostały relacje, które wypaczają się pod wpływem czasu. Mężczyzna zostaje skonfrontowany z obrazem "męskości", jaki kreują kobiety.

Każdy z wykonawców, będących jednocześnie choreografami, opowiada własną historię, ale z tej samej perspektywy czasu. Głównym bohaterem spektaklu "Zbliżenia" jest niezaprzeczalnie mężczyzna (Szymon Osiński), kreowanym przez kobiety (Karolina Kroczak, Elwira Piorun), stwarzany ich rękoma i ruchem, jednocześnie niepewny w poszukiwaniu siebie. Ostatecznie pozostaje sam ze swoją fizycznością, na której są odciski palców kobiet, które go pragną. Gdzie jest koniec NIEGO jako kobiecej wizji męskości, a gdzie zaczyna się ON według niego samego? A może poza wyobrażeniem nic już nie ma?

Tomaš Nepšinský jest nagradzanym i doświadczonym tancerzem, choreografem i nauczycielem. Od 2009 roku jest dyrektorem Departamentu Tańca w Konserwatorium J. L. Bella w Bańskiej Bystrzycy. Jego spektakle były prezentowane na Słowacji, w Polsce, na Węgrzech, w Belgii, Czechach, Hiszpanii i w Indiach.

--

"Zagubieni w skórze"

Bytomski Teatr Tańca i Ruchu ROZBARK

Koncepcja, reżyseria, choreografia i scenografia: Anna Piotrowska

Kreacja i wykonanie: Angelika Tomasiak, Artur Bieńkowski, Szymon Dobosik, Jacek Niepsujewicz, Alexey Torgunakov, Piotr Mateusz Wach

Muzyka: Michał Mackiewicz

Kostiumy: Adam Królikowski

Światło: Anna Piotrowska & Paweł Murlik

Czas trwania: 60 min.

Premiera: 7 listopada 2015 r., Teatr ROZBARK

Najnowszy spektakl Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK w reżyserii i choreografii Anny Piotrowskiej pt. "Zagubieni w skórze" to fizjologiczno-filozoficzna opowieść o głębokim doświadczaniu i poznawaniu siebie.

W spektaklu tym CIAŁO staje się bohaterem spektaklu Piotrowskiej. Skóra staje się pewną umownością, ochroną, parasolem, trampoliną. Znamy tylko swoje odbicie lustrzane, obcy jest nam dotyk samego siebie. Pokochać siebie, szanować, nie oszukiwać. Obecność i szersze poznanie siebie - swojego ciała, powoduje lepsze funkcjonowanie w społeczeństwie innych, drugich, tych samych ciał.

Spektakl przeznaczony jest dla widzów dorosłych.

Anna Piotrowska - kierownik zespołu Teatru ROZBARK. Tancerka, choreograf, reżyser, nauczyciel tańca współczesnego, Fundator i Prezes Zarządu Fundacji Rozwoju Tańca eferte, założycielka "mufmi" w Warszawie (1995 r. - teatr działa w Klubie DGW). Stworzyła ponad 70 autorskich choreografii i przedstawień. Pomysłodawczyni i koordynatorka wielu ogólnopolskich i międzynarodowych programów edukacyjno-kulturalnych: PolemiQi, Atak przestrzeni, Kierunek,(Europa_Warszawa).taniec, SoloDuo_Polska, laboratorium choreografii, British 4 Polish Dance i in. Laureatka "SoloDuo Dance Festival" (Budapeszt 2005/2006), wielokrotnie juror SoloDuo. Stypendystka British Council Awards 2004 Young Polish Arts Entrepreneur. Producent przedstawień teatru tańca. Juror Doliny Kreatywnej programu TVP2 w dziedzinach taniec i animacja kultury. Anna Piotrowska uczestniczyła jako gość w festiwalu Gramigna Festival (Palermo 2007), International Poesifestival (Sztokholm 2007), Nu Dance Fest (Bratysława 2007/2008), Fabriaktionen (Berlin 2008), Working Title Festival (Bruksela 2008), jak również wielokrotnie jako gość Międzynarodowej Konferencji Tańca Współczesnego (Bytom), Międzynarodowego Festiwalu Współczesnych Form Tańca (Kalisz, główna nagroda 2007), Międzynarodowych Spotkań Teatrów Tańca (Lublin), wielokrotny gość festiwalu SoloDuo Dance Festival (Budapeszt 2005-2012). Reżyser ruchu w teatrach dramatycznych m.in. w Szczecinie, Zielonej Górze, Poznaniu, Krakowie, Warszawie, Białymstoku i Legnicy. Współpracuje z takimi reżyserami, jak: Paweł Kamza, Michał Siegoczyński, Artur Tyszkiewicz.

--

"Polski Teatr Tańca promuje"

"Śnienie"

choreografia: Monika Błaszczak

Tegoroczna laureatka Medalu Młodej Sztuki "Głosu Wielkopolskiego"

miejsce: Fara Poznańska oraz Ogólnokształcąca Szkoła Baletowa im. Olgi Sławskiej-Lipczyńskiej

wykonawcy: uczniowie Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej, Ogólnokształcącej Szkoły Muzycznej im. Henryka Wieniawskiego

W jedyną taką niezwykłą, ciężką od czarów noc, przestrzeń Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej zamieni się w świątynię wyobraźni. Z murów budynku przy ul. Gołębiej 8 wyłonią się duchy i wypełnią tańcem każdą jego klasę, korytarz i kąt. Tancerze i muzycy zapamiętają się w śnieniu i wymarzą Wam Niebo.

Monika Błaszczak - tegoroczna dyplomantka Ogólnokształcącej Szkoły Baletowej im. Olgi Sławskiej-Lipczyńskiej w Poznaniu. Założycielka szkolnego zespołu dla uczniów zainteresowanych tworzeniem pierwszych choreografii KUNA, czyli Kreatywni Uśmiechnięci Nawet Artystyczni.

Uczestniczka wielu międzynarodowych warsztatów i festiwali tanecznych, m. in. Konferencji Tańca Współczesnego w Bytomiu, Ogólnopolskich Warsztatów Tańca w Połczynie-Zdroju, Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca w Lublinie i wielu innych, podczas których miała okazję współpracować z szeregiem wybitnych tancerzy i choreografów takich jak: Uri Ivgi, Louise Frank, Hilke Diemer, Irad Mazliah, Claire Cunnigham, Moreno Solinas, Noe Soulier, Adi Weinberg, Jacek Owczarek, Janusz Skubaczkowski, Anna Piotrowska, Dawid Lorenc, Natalia Iwaniec. Wzięła udział w wymianie uczniowskiej ze szkołą Ironi Alef w Tel Avivie, gdzie uczestniczyła w warsztatach Gagi. Odbyła również staż w Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego w Warszawie.

Swoje prace choreograficzne prezentowała na licznych scenach i konkursach krajowych i międzynarodowych, m.in. Solo Duo z eliminacjami w Bytomiu. Na Otwartej Scenie Tańca doceniono jej choreografię "Blue moon", za którą została wyróżniona specjalną nagrodą Lubelskiego Teatru Tańca. Otrzymała też nagrodę za interdyscyplinarny projekt "Niemała improwizacja" w konkursie Lecha Raczaka i Centrum Kultury ZAMEK.

W 2015 r. zadebiutowała jako reżyserka, realizując spektakl "Dziś są moje urodziny 2", inspirowany ostatnim dziełem Tadeusza Kantora, według własnego scenariusza. Jego premiera miała miejsce 14 marca 2015 r. na Scenie Roboczej w Poznaniu.

W 2015 r. otrzymała stypendium artystyczne miasta Poznania "za wybitną aktywność w działalności szkolnej i pozaszkolnej" jako najmłodsza osoba wyróżniona tą nagrodą (przyznawaną od 1927 r.). W 2016 r. została nagrodzona Medalem Młodej Sztuki Głosu Wielkopolskiego "za głowę pełną tańca i ciało, które myśli". Stypendystka Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci w naukach humanistycznych. Prowadzi lekcje tańca współczesnego i "tańca poetyckiego" dla profesjonalistów i amatorów oraz prowadzi badania nad powiązaniami między słowem i ruchem, zapisem ruchu i wyobraźnią w tańcu.

***

Festiwal Atelier POWROTY

Need me

Choreografia: Andrzej Adamczak

Tańczą: Andrzej Adamczak, Katarzyna Rzetelska

Muzyka: The Knife, Yazoo, Amon Tobin, Ellen Allien

Premiera: 25 kwietnia 2014, MP2 w Poznaniu

Czas trwania: 21 min

Dwa pierwiastki uwięzione w jednym ciele. Rywalizacja i adoracja. Pokaz siły przenikający się z dążeniem do wspólnego celu.

Czy możemy istnieć bez naszego "Ego"? Jak bardzo pomaga nam ono utrzymać wrażenie trwałości i integralności własnej tożsamości? Jak silnie jesteśmy z nim związani, czy potrafimy je modyfikować i współpracować z nim?

Spektakl "Need me" w roku 2014 brał udział w programie Polska Platforma Tańca.