Artykuły

Kierownictwo Teatru Drama­tycznego z początkiem nowego se­zonu sformułowało założenia arty­styczne i ideowe, które przyświe­cać mają pracy, określać rodzaj pozycji repertuarowych, kształto­wać profil obu scen. Chodzi prze­de wszystkim o uczestnictwo w dyskusji ideologicznej, która toczy się w naszym kraju i na świecie - uczestnictwo czynne poparte stwierdzeniem, że mamy już w naszym kraju świadomego, dojrza­łego odbiorcą sztuki, do którego trzeba odnosić się z szacunkiem i - zaufaniem. Kierownictwo Teatru szukając materiału dla swoich wypowiedzi uważa, ze właśnie na tej scenie powinny się znaleźć przede wszystkim współ­czesne pozycje realizowane w kształcie widowiskowym. A także klasyka polska i obca, ale tylko te sztuki, które są mniej znane, czy rzadziej grywane. Chodzi bowiem o to, aby nie poruszać się w rejonach zainteresowań innych scen warszawskich, by znaleźć ta­kie pozycje repertuarowe, które by współgrały z pryncypialnymi założeniami ideowymi, a także te które można by zrealizować w specyficznym dla tej sceny kształ­cie. Teatr chce kontynuować poszu­kiwania wśród pozycji o specy­ficznym klimacie poetyckim, wśród sztuk, które poruszają pro­blemy społeczne, polityczne i filo­zoficzne, nawiązując do tradycji tej sceny.

Nowy sezon otworzą "Kroniki królewskie" oparte na cyklu dra­matów Stanisława Wyspiańskiego przedstawiających dawne dzieje Polski. Jest to oczywiście, histo­ria literacka, poprzez którą Wys­piański starał się dać wyraz nur­tującym go wątpliwościom na te­mat dalszej koncepcji rozwoju Pol­ski, jaka ona ma być: realistyczna, czy mistyczna? "Kroniki królew­skie" w układzie tekstu i reżyse­rii Ludwika René zbudowane są na fragmentach takich utworów jak "Jadwiga", "Król Kazimier? Jagiellończyk". "Zygmunt Au­gust" i rapsodzie "Kazimierz Wiel­ki". Dekoracje do tego przedsta­wienia przygotowuje Jan Kosiński, kostiumy Ali Bunsch, muzyka Tadeusza Bairda. W wiodących ro­lach zobaczymy: Z. Rysiównę, I. Gogolewskiego, Z. Zapasiewicza i T. Bartosika. Druga pozycja du­żej sceny to "Sceneria zimowa" M. Andersona, w przekładzie M. Słomczyńskiego. Sztuka będąca rodzajem historii gangsterskiej której założeniem jest ukazanie praw, jakimi rządzi się społecz­ność amerykańska. Powstała ona co prawda w roku 1935, ale do dziś jej aktualność jest dość wyrazista. Reżyserem spektaklu bę­dzie J. Bratkowski. Trzecia pozycja sezonu Jest Jesz­cze nie ustalona - rozważa się ewentualność wystawienia albo "Hadriana VII" P. Luke (prapre­miera tej sztuki odbyła się na wiosnę br.w Londynie), albo "Życia snem" Calderona, lub "Pa­rawanów" Geneta. Następnie wej­dzie na dużą scenę pozycja polska - najprawdopodobniej sztuka Er­nesta Brylla lub Stanisława Grochowiaka. Obaj autorzy piszą sztuki na zamówienie Teatru.

W Sali prób zobaczymy w pierwszej kolejności spektakl za­tytułowany "Wawra" - będzie 10 montaż tekstów opartych o gawę­dy i wspomnienia ludowego twór­cy i bajarza Wawry,którego od­krył przed laty Emil Zegadłowicz. Następnie na tej scenie zaprezen­towane zostaną, dwie jednoaktów­ki Arrabala, z kolei sztuka S. Przybyszewskiego "Dla szczęścia", oraz na zakończenie sezonu "Punkt przecięcia" Claudela.

Dyrektorem Teatru Dramatycz­nego jest jak wiadomo Jan Brat­kowski, kierownikiem literackim Teatru został Stanisław Mar czak-Oborski. Z początkiem nowego se­zonu do Teatru Dramatycznego powrócili Z. Rysiówna i I. Go­golewski, rozpoczęła tu pracę K. Maciejewska, od 1 stycznia po­wracają tu także: W. Łuczycka i G. Holoubek. Teatr Dramatyczny w nowym sezonie podejmuje tzw. eksperyment teatralny, jako jeden z trzech teatrów warszawskich otrzymywać będzie dotację, którą będzie się mógł rządzić, bez sztywnych limitów, operując nią bar­dziej elastycznie. Ułatwienie for­malne zwiększa jednak odpowiedzialność finansową kierownictwa Teatru.

Teatr Dramatyczny w dalszym ciągu podtrzymuje współpracę t Teatrem Dramatycznym w Lubljanie - na wiosnę spodziewana jest wizyta zespołu jugosłowiań­skiego w Warszawie.