Kraków. "Pokojówki" Opalskiego tak jak zostały napisane
Dramat Jeana Geneta "Pokojówki" zostanie wystawiony na "Scenie w bramie" krakowskiego Teatru im. J. Słowackiego. Premiera 27 stycznia. Reżyserem spektaklu jest Józef Opalski [na zdjęciu].
W postać Pani wciela się Natalia Strzelecka, a w służące: Joanna Mastalerz oraz Dorota Godzic na zmianę z Dominiką Bednarczyk.
Dyrektor Teatru im. J. Słowackiego Krzysztof Orzechowski mówił w piątek PAP, że "Pokojówki" to dobry pomysł repertuarowy, sztuka, która daje olbrzymie możliwości aktorkom.
- Widziałem różne "Pokojówki" i słyszałem o różnych sposobach podejścia do tego tekstu. Prof. Opalski dawał gwarancję, że wreszcie pokaże to tak, jak zostało napisane. W moim przekonaniu ten tekst nie znosi rzeczy dodawanych przez inscenizatora, a wiele razy tekst ten stał się polem do różnych manewrów i popisów - podkreślił Orzechowski.
Józef Opalski powiedział PAP, że zawsze realizował teksty z miłości i nigdy nie czuł się mądrzejszy niż ich autor. - O "Pokojówkach" myślałem od dawna. To tekst wampiryczny. Wyzwala w nas wszystkich niesłychane emocje. Wystarczy fałszywie rozłożyć akcent, powiedzieć źle zdanie i nagle konstrukcja tej sztuki się wali - tłumaczył.
Reżyser podkreślił, że "Pokojówki" to przejmujący obraz "stanu, w którym dążenie do miłości, świętości, poszukiwanie drugiego człowieka może przynieść straszny owoc - śmierć". - Jeżeli uda się pokazać, jako one wszystkie trzy płyną, szukają kierunku w życiu, uprawiają ceremonie i dziwne gry, ale gdzieś pod spodem jest cały czas ta ostateczność - śmierć, a jednocześnie życie pomimo tego przepływa dalej, będę szczęśliwy- powiedział Opalski.
Jean Genet (1910-1986) był porzuconym przez matkę sierotą. Miał burzliwą biografię - jako nastolatek za kradzieże i włóczęgi trafił do domu poprawczego. W 1929 r. zaciągnął się do armii, z której zdezerterował w 1936 r. i opuścił Francję. Wędrował po Europie z fałszywym paszportem, a schwytany na kradzieży w domu towarowym trafił do więzienia, gdzie skazany za różne czyny spędził w sumie trzy lata i osiem miesięcy.
Pisać zaczął właśnie w więzieniu. Jest autorem poematu "Skazany na śmierć", powieści "Matka Boska Kwietna", "Cud róży", "Ceremonie żałobne", "Dziennik złodzieja" oraz sztuk teatralnych "Ścisły nadzór", "Pokojówki", "Parawany". W 1982 r. po masakrze obozów palestyńskich w Sabrze i Szatili napisał publicystyczny tekst o swoim pobycie tam "Cztery godziny w Szatila". Zmarł na raka gardła.
