Daniego Karvana powrót do Galicji
W Galerii Międzynarodowego Centrum Kultury w Krakowie można oglądać wystawę prac Daniego Karavana, jednego najwybitniejszych izraelskich artystów współczesnych. Jej fragment poświęcony jest związkom z Polską i opowiada o przyjaźni Karavana z dwoma wielkimi polskimi artystami: Tadeuszem Kantorem i Lechem Majewskim. Z myślą o krakowskiej ekspozycji powstała specjalna instalacja poświęcona Kantorowi oraz film z udziałem Majewskiego.
Swoją wystawą artysta wraca do korzeni: dużo miejsca poświęca swoim związkom z Polską - jego rodzice pochodzili z Galicji. W latach dwudziestych opuścili Lwów - wówczas polskie miasto - i przenieśli się do Izraela: Jaffy, a następnie Tel Awiwu. Dani Karavan podkreśla swoje przywiązanie do Galicji, ale także to, że jego korzenie zostały w pewnym sensie wyrwane i długo nie mógł powrócić do Lwowa. Ciągle jednak wraca myślami do Galicji i cieszy się, że zostały tu zaprezentowane jego prace.
Dani Karavan urodził się w grudniu 1930 roku, w czasach pokoju. Jak wspomina, miał wspaniałe dzieciństwo. To z tamtego czasu pochodzi jego fascynacja naturą, piaskiem, wiatrem, światłem słońca, jego magią i siłą. Jego prace to mariaż natury, tworzenia i pamięci - w swoich dziełach czerpie z piękna otaczającego świata. Wspomina, że fascynował się poezją i muzyką. W towarzyszącym wystawie albumie cytuje wiersz Wisławy Szymborskiej pt. "Vermeer".
Częścią ekspozycji jest video z wywiadem z Lechem Majewskim, który opowiada o jednej z ważniejszych prac artysty - Kikar Levanie i wrażeniu, które wywarł na nim pomnik. Reżyser zdradza także kulisy przygotowań do filmu o Karavanie. Sam Karavan mówi: "Dzięki temu moja wystawa nabiera głębszych, bardziej złożonych znaczeń. Powstaje tym samym nowe powiązanie - między mną, Krakowem i Polską".
To niejedyny związek z Polską: Daniemu Karavanovi Kraków kojarzy się silnie z Tadeuszem Kantorem, z którym przez wiele lat pozostawał w serdecznej przyjaźni. Poznali się w 1978 roku we Florencji, gdzie Kantor przygotowywał spektakl "Wielopole, Wielopole", a Karavan swoją wystawę. Kantor poszukiwał asystentki, która będzie biegle władać co najmniej trzema językami i zaproponował te funkcję Havie. Ta jednak nie przyjęła propozycji, mimo zafascynowania polskim artystą, ponieważ - jako matka małych dzieci - nie mogła poświęcić się tak wymagającej czasowo pracy. Pozostali jednak przyjaciółmi. Dani i Hava Karavan oglądali wielokrotnie "Wielopole, Wielopole" i "Umarłą klasę" i do dziś są pod ich wielkim wrażeniem. Dlatego też na krakowskiej wystawie nie mogło zabraknąć nawiązania do dorobku wielkiego reżysera: "Instalacja, którą wykonałem w hołdzie Kantorowi, to przecięty na pół pulpit szkolny - ławka, biurko i kontury na podłodze symbolizujące salę szkolną. To rodzaj dialogu między naszym dorobkiem" - mówi Karavan. "Moim zdaniem Kantor to jeden z najwybitniejszych ludzi teatru XX wieku" - podkreśla artysta.
Nawiązanie do twórczości i Tadeusza Kantora znajdziemy także w albumie towarzyszącym wystawie Daniego Karavana. Dla wszystkich zwiedzających niespodzianka: bilet na wystawę Karavana uprawnia do bezpłatnego wejścia do Cricoteki i odwrotnie.
Pierwszej w Polsce wystawie prac Daniego Karavana w Międzynarodowym Centrum Kultury w Krakowie towarzyszy premiera albumu. Wydawnictwo do nabycia w księgarniach w całej Polsce oraz na www.mck.krakow.pl/ksiegarnia.
Wydawnictwo Międzynarodowego Centrum Kultury przybliża prace i życie artysty. W albumie znajdziemy biografię artysty oraz spis wystaw, nagród i wyróżnień, którymi w ciągu kilkudziesięciu lat kariery został uhonorowany. Na uwagę zasługują szkice i zdjęcia scenografii teatralnej, którą projektował na początku swojej drogi artystycznej. Zdaniem Karavana sztuka powinna działać na wszystkie zmysły: wzrok, słuch, dotyk i węch, być doświadczeniem totalnym i wszechogarniającym odbiorcę. "Sama natura podsuwa mi pomysły na jej wykorzystanie w dziełach" - podkreśla artysta.
