Przypadek z psem
"Dziwny przypadek psa nocną porą" Simona Stephensa w reż. Jakuba Krofty w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Pisze Mirosław Winiarczyk w idziemy.
Nowa premiera w Teatrze na Woli, w realizacji czeskiego reżysera Jakuba Krofty, nie zalicza się do najbardziej udanych przedsięwzięć kończącego się sezonu teatralnego. Sztuka jest adaptacją bestsellerowej brytyjskiej powieści Marka Haddona, wydanej także w Polsce. W powieści autor mógł rozwinąć i umotywować wszystkie wątki, ale w sztuce silą rzeczy musiały one zostać uproszczone i skondensowane.
Chory na autyzm piętnastolatek, wzorując się na Sherlocku Holmesie, rozpoczyna własne śledztwo w sprawie zabitego psa sąsiadki. Żyjący we własnym świecie ścisłych reguł i logiki, pozbawiony daru normalnego komunikowania się z ludźmi Christopher usiłuje rozwikłać rodzinne tajemnice i w związku z tym wybiera się w podróż do Londynu, ukazaną na scenie w symboliczny i umowny sposób. Mamy tu zatem (jak w głośnych filmach "Rain Man" i "Piękny umysł") dwie przenikające się rzeczywistości: świat chorego chłopca i otaczających go ludzi. Wątek kryminalny przeplata się z dramatem rodzinnym okraszonym odrobiną humoru.
Reżyser spektaklu wpadł na pomysł, aby ten niełatwy tekst przenieść na scenę z wieloma atrakcjami inscenizacyjnymi i muzyką wykonywaną na żywo. Ciekawa muzyka notorycznie zagłusza dialogi i kwestie, wygłaszane wprost do widowni, w dodatku aktorzy wykonują coś w rodzaju popisów choreograficznych. Wszystko to sprawia, że mamy do czynienia z dziwną mieszanką scenicznego dramatu i musicalu. W konsekwencji przytłoczona efektami akcja staje się nieprzejrzysta. Warto jednak pochwalić świetną grę młodego aktora Krzysztofa Szczepaniaka w roli Christophera. Posługując się zestawem schematycznych gestów i zachowań, artysta stworzył oryginalną postać sceniczną, nie imitując słynnych bohaterów filmowych spod znaku "Rain Mana".
