Autorskie podsumowanie Anety Kyzioł
Aneta Kyzioł z Polityki wybrała dziesięć najlepszych przedstawień mijającego roku.
1. "Dziady", reż. Radosław Rychcik, Teatr Nowy w Poznaniu. Inteligentnie osadzone w kontekście amerykańskiej popkultury okazały się uniwersalną opowieścią o wszystkich, którym kiedykolwiek odmawiano prawa do wolności i godności.
2. "Dziady", reż. Michał Zadara,Teatr Polski we Wrocławiu. Znów "Dziady", tym razem I, II i IV część. Brawurowa inscenizacja, bez skrótów, dowodzi, że nie znamy własnej klasyki. Hit frekwencyjny.
3. "Morfina" według powieści Szczepana Twardocha, reż. Ewelina Marciniak, Teatr Śląski w Katowicach. W rytmie dansingowych piosenek o tym, że rekwizytorium naszych niekończących się debat narodowych jest tandetne i tanie, rodem z międzywojennego wodewilu.
4. "Klątwa, odcinki z czasu beznadziei", trzyczęściowy serial teatralny Pawła Demirskiego i Moniki Strzępki, Teatr IMKA w Warszawie i Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie. Jezus, posłanka Pawłowicz, czarownice, prezydent, telewizja i przedwojenni żydowscy właściciele kamienic w opowieści o współczesnej Polsce.
5. "Kronos", autorski spektakl Krzysztofa Garbaczewskiego, Teatr Polski we Wrocławiu. Brawurowa satyra na zainteresowanie "intymnym" dziennikiem Witolda Gombrowicza.
6. "Wycinka" według powieści Thomasa Bernharda, reż. Krystian Lupa, Teatr Polski we Wrocławiu. Gorzka opowieść o uwikłaniu artystów w system grantowo-stołkowy, o żałosnej lokalnej polityce kulturalnej i sporach środowiskowych.
7. "Pożar w burdelu". Inteligentna, wywrotowa rewia kabaretowa, skrzyżowanie "teatru wspólnoty Jerzego Grotowskiego i teatru komercji Michała Żebrowskiego".
8. "Dowód na istnienie drugiego", autorski spektakl Madeja Wojtyszki, Teatr Narodowy w Warszawie. Inteligentnie napisana i lekko zagrana sztuka o spotkaniu Witolda Gombrowicza i Sławomira Mrożka. Dowód na istnienie dobrego teatru środka.
9. "Koncert Życzeń" (na zdjęciu) Franza Xavera Kroetza, reż. Yana Ross, TR Warszawa i krakowska Łaźnia Nowa. Niema relacja ze zwykłego wieczoru w domu zapracowanego człowieka XXI w. W przejmującym, powściągliwym wykonaniu Danuty Stenki.
10. "Szczury" według Gerharda Hauptmanna, reż. Maja Kleczewska, I W Teatr Powszechny w Warszawie i Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie. Sztuka o ciemnych stronach klasy średniej jako tło dla wściekłego i prowokacyjnego krzyku w obronie teatru artystycznego ekscesu.
