Bez ciepełka
"Absynt" w reż. Aldony Figury w Laboratorium Dramatu w Warszawie. Pisze Iza Natasza Czapska w Życiu Warszawy.
Od gromkich braw rozpoczęła się działalność Laboratorium Dramatu w nowej przestrzeni.
Pierwszy wystawiony w sali po dawnym kinie Przodownik spektakl - "Absynt" Magdy Fertacz - jest dobrym sygnałem tego, co będzie się działo w LD pod okiem Tadeusza Słobodzianka przez najbliższe miesiące.
Mocny, bezpretensjonalny tekst, poddany został reżyserskiej obróbce Aldony Figury. Efektem spotkania w pracy dwóch młodych artystek jest spektakl, w którym nie ma ani trochę kobiecego ciepełka ani sentymentalnego gaworzenia.
"Absynt" to surowe, ironiczne spojrzenie na współczesną rodzinę - związek trójki ludzi, którego owocem jest śmierć. Karolina, młoda, mająca zdaniem rodziców wszelkie szanse na udane życie kobieta popełnia w dniu swojego ślubu samobójstwo. Przy prosektoryjnym łóżku, na którym leży, podobnie jak w przypadku Bohatera z "Kartoteki" Różewicza, pojawiają się kolejne osoby z jej krótkiego, życiowego dramatu. Ci, na oczach których umierała przez wiele lat, niezauważenie. Dusza Karoliny (w tej roli wyrazista Matylda Paszczenko) przywołuje wraz z nimi te sprawy i te momenty, które wpłynęły na jej decyzję. Świetnie nakreślone są postaci Matki i Ojca, granych przez parę niezawodnych aktorów: Marię Maj i Zdzisława Wardejna.
W "Absyncie" nie brakuje ostrych, a jednak trzymanych na wodzy, użytych z wyczuciem słów czy sytuacji. Bardzo dobrze pomyślana została scena, z której widz dowiaduje się o skrobance, do której rodzice zmusili Karolinę. Zamiast wywalić na środek sceny fotel ginekologiczny, pokazano dorosłego, ulepionego z matczynych wyobrażeń o synu człowieka (Marcin Drężek), który za swe zniknięcie i milczenie pobiera wysoką opłatę. Taka groteskowa, dowcipna, a zarazem przejmująca scena najlepiej świadczy o tym, na jakim poziomie myśli się o teatrze w Laboratorium Dramatu.
