Artykuły

Pierwszą kartkę swego pamiętnika trzynastoletnia Anna zapisała w 1942 r. Na kartce tej wspomina swoje radosne dzieciństwo. Następne notatki to opisy grozy, przeżyć pełnych bólu i tragizmu. Są to dni dwuletniego pobytu Anny i jej rodziny wraz z innymi osobami żydowskiego pochodzenia na zamuro­wanym strychu pewnego domu, w okupowanym przez hitlerowców Amsterdamie. W roku 1944 Anna i prawie cała jej rodzina ginie.

Ten autentyczny pamiętnik zostaje po wojnie ogłoszony drukiem. Odtąd książka ta tłumaczona była na niemiecki, francuski, norweski, duński, japoński, hebrajski, szwedzki, włoski, ukazała się po angielsku w Anglii i Ameryce. Wreszcie dwóch amerykańskich dramaturgów Fr. Goodrich i A. Hackett opracowali ją na scenę. Sztuka wzrusza swoją prawdziwością i tragizmem przeżyć gnębionych ludzi. "Pa­miętnik Anny Frank" wystawił Teatr Domu Wojska Polskiego.

Sztuka ta, podobnie jak książka, cieszy się ogromnym powodzeniem na zachodzie Europy. Grają ją największe teatry Berlina, Drezna, Londynu, Nowego Jorku a nawet w Tokio. Trwają przygotowania także do wystawienia sztuki Goodricha i Hacketta w Związku Radzieckim.