Artykuły

Sztuka Pawła Huellego napi­sana specjalnie dla Teatru im. Osterwy miała swoją prapremierę w kwietniu. W niedzie­lę zobaczą ją warszawiacy.

"Sarmacja" to Polaków portret własny. Huelle jest za­fascynowany językiem i cza­sami staropolskimi. Na pod­stawie pamiętników, listów z epoki i testamentów wykre­ował dla sceny obraz zbioro­wości, w którym jak w lustrze przeglądają się odwieczne cechy Polaków.

To rodzaj fantazji na te­maty historyczne, ale fantazji, w której kryje się wiele zaska­kująco współczesnych obserwacji - mówi. - Warcholstwo, zarozumiałość, zaścianko­wość, pogarda dla innych - niezależnie od kostiumu XVIII czy XXI w. pozostają nie­zmienne. Sejm jest zdemorali­zowany i skorumpowany, gru­py oligarchów zagarniają pu­bliczny majątek, a hasła nacjonalistyczne, ksenofobiczne i pseudoreligijne zastępują działanie dla dobra Rzeczy­pospolitej Obojga Narodów. Przedstawienie to szereg luźnych scen, których boha­terem jest raczej zbiorowość niż poszczególne ludzkie ty­py. Sarmackim chórem ko­mentującym i łączącym po­szczególne zdarzenia będą stary lirnik, nauczyciel magi­ster i dwaj woźni. Całość roz­pocznie ognisty romans pięk­nej wdowy i Xawerego który służy obcym mocarstwom. Zgubione przez nich listy da­dzą początek sporemu za­mieszaniu w sarmackim świecie.