Rzeszów. Cztery sezony dyrektora Nowary
Całe sezony poświęcone jednemu tematowi, całkowita zmiana formuły jesiennego festiwalu, czytanie nowych sztuk i musicale - to główne założenia strategii programowej, jaką przedstawił Jan Nowara, od kilku dni dyrektor Teatru im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie.
Jan Nowara powrócił na dyrektorski stołek w Siemaszkowej po 12 latach. - Oczywiście to jest ryzyko, ale ono mnie ekscytuje - mówił we wtorek dziennikarzom, przedstawiając założenia programowe, które zaplanował na cztery kolejne sezony, czyli na czas, jaki obejmuje cały jego dyrektorski kontrakt. Dominuje eklektyzm.
- Repertuar prezentowany na Dużej Scenie powinien opierać się na - słabo obecnych w repertuarze minionych sezonów - arcydziełach literatury polskiej i powszechnej. Uzupełnieniem tych zmagań z tradycją byłyby widowiska muzyczne. Oferta teatru powinna być zróżnicowana gatunkowo i stylistycznie, adresowana do rozmaitych grup wiekowych - przedstawia swoją wizję nowy dyrektor. Oprócz klasyki działać ma scena nowej dramaturgii o charakterze eksperymentalnym (kameralne spektakle, czytania nowych dramatów itp.).
Każdy sezon będzie spięty wspólnym mianownikiem. Tematyzowanie sezonów - jak nazywa ten zabieg Nowara - ma pozwolić na przyjrzenie się kondycji człowieka poprzez utwory reprezentujące różne epoki historyczne, gatunki dramatyczne, style i konwencje teatralne. Sezon 2014/2015 będzie poświęcony Wandzie Siemaszkowej, z okazji 70-lecia teatru. Proponowane na ten sezon tytuły to zestaw największych sukcesów aktorskich i reżyserskich Wandy Siemaszkowej: "Balladyna" Juliusza Słowackiego (to na razie jedyny pewny spektakl, reżyserować ma Radosław Rychcik, premiera 12 grudnia 2014), "Hedda Gabler" Henrika Ibsena, "W sieci" Jana Augusta Kisielewskiego, "Złote runo" Stanisława Przybyszewskiego. W ramach sceny nowej dramaturgii Nowara proponuje m.in. "Immanuela Kanta" Thomasa Bernharda, "Psychozę 4:48" Sarah Kane, "Cienie. Eurydyka mówi" Elfriede Jelinek.
Na kolejne sezony Nowara proponuje wielkie dramaty od Szekspira po Mickiewicza, Słowackiego, Dostojewskiego, Czechowa, Wyspiańskiego, Gombrowicza. Konfrontacja z tekstami klasycznymi ma opierać się na nowych odczytaniach, dających szansę na podjęcie dialogu ze współczesną rzeczywistością.
Wymyślony przez poprzedniego dyrektora Remigiusza Cabana VizuArt, jedyny w Polsce festiwal scenografów i kostiumografów, zniknie po dwóch latach. Nowara zamieni go na Festiwal Nowego Teatru, który ma koncentrować się na prezentacji młodego teatru. Konkursową częścią byłby wskrzeszony Multimedia Szajna Festival, pokazujący obecność nowych mediów w teatrze.
W foyer dyrektor planuje otworzyć kawiarnię artystyczną z repertuarem muzyczno-kabaretowym, a latem wyruszyć z teatrem w teren.
