Sikora tropem Joplin na PPA
- Moi rówieśnicy mają depresję, nie umieją się wyrazić, otacza nas beton. W trakcie prób doszliśmy do wniosku, że to dla nas terapia - Natalia Sikora o premierze spektaklu "Joplin" na wrocławskim PPA.
W 2005 roku Natalia Sikora, będąc jeszcze w liceum, wygrała Konkurs Aktorskiej Interpretacji Piosenki. Teraz wraca na PPA po zwycięstwach w "The Voice Of Poland" i opolskich SuperDebiutach ze spektaklem opartym na biografii i utworach Janis Joplin.
Zainteresowanie "Joplin" było tak wielkie, że organizatorzy dołożyli do programu nie jedno, ale dwa przedstawienia. Scenariusz spektaklu został oparty na dramacie Larsa Norena "Krąg Personalny 3:1" i "Żywcem pogrzebanej" Myry Friedman. Joplin gra Natalia Sikora, reżyserem jest Tomasz Gawron.
***
Rozmowa z Natalią Sikorą
Rafał Zieliński: Wszystko zaczęło się w 2005 roku we Wrocławiu?
Natalia Sikora: Tak, powiem więcej - tu się zaczynają wszystkie najważniejsze rzeczy w moim życiu artystycznym, bo najpierw był konkurs, potem Nurt OFF ze spektaklem "O'Malley's Bar", a niedawno "Próba Norwida". Jakoś się tak układa, że te momenty stają się startowymi bramkami w kolejnych etapach mojego bycia na scenie.
Premierę "Joplin" od początku planowałaś zrobić na PPA?
- Nie pamiętam, jak to było, bo działo się to w poprzednim sezonie. Wtedy dojrzałam do tego, by zmierzyć się z Janis, a jak się dowiedziałam, że będę pracować z Tomkiem Gawronem, i poznałam ekipę, to wiedziałam, że trzeba to zrobić właśnie teraz.
Masz osobisty stosunek do Janis. Łatwo jest godzić na scenie emocje z profesjonalnym aktorstwem?
- Nie, i wiem, że gdyby usłyszała, jak gadamy o aktorstwie w jej kontekście, to dałaby nam w twarz (śmiech ). Będzie tak, jak w "The Voice Of Poland", kiedy pomyślałam: "Mamuśka, zrób z tym, co chcesz". Nawet mi się śniło, że siedzimy przy stole i ona, wstawiona, pyta: "Co wy ze mną robicie?". Zaczęłam się jej tłumaczyć, mówiłam: "Spokojnie, jestem tylko twoim psem, rób, co chcesz". No i zostawiam jej to wszystko, siebie i temat Joplin. Profesjonalizm będzie potrzebny, żeby komunikować się z zespołem, ale niech Mamuśka rządzi. Jak dziwnie by to nie brzmiało, wiem, że nie mogę duchowości, którą ze sobą niosła, zamykać w ramy warsztatu aktora.
Na PPA się zaczęło, ale to w "The Voice Of Poland" dostałaś potężnego kopa.
- Sama tego "kopniaka" zaplanowałam. Producenci programu zgodzili się na wykonanie "Cry baby" Janis, znalazłam na program pomysł, potem go konsekwentnie realizowałam. Te dwie sytuacje łączy ryzyko: PPA je lubi, opłaca się też ono w programach komercyjnych. Nie ma nic złego w braniu w nich udziału, jeśli masz pomysł i nie boisz się zaryzykować.
Śledzisz świat piosenki aktorskiej?
- Czasem wkręcam się w to głębiej i dopadają mnie różne refleksje. Ostatnia to "jak najmniej grajmy". Grajmy w teatrze, bądźmy aktorami, ale w muzyce nie udawajmy. Janis mówiła, że "z prawdą nie da się targować" i to się idealnie odnosi do całej muzyki.
W muzyce do głosu dochodzą spece od wizerunku, reklamy. Potrafiłabyś zagrać kogoś, kto był ich produktem?
- Może tak, ale zahaczałoby to o męczarnię. Z Janis to coś między spotkaniem z koleżanką z podwórka, a wizytą w konfesjonale. Oczywiście nie chcę jej naśladować, ale nie ukrywam, że jest między nami dużo podobieństw.
Piosenki Janis są dziś aktualne?
- Bardzo. Hipisi z jej czasów chcieli się z czegoś wyzwolić, my też jesteśmy zniewoleni, tylko inaczej. Moi rówieśnicy mają depresję, nie umieją się wyrazić, otacza nas beton. W trakcie prób doszliśmy do wniosku, że to dla nas terapia. Do tej pory nie brałam udziału w spektaklu, w którym lałoby się tyle łez oczyszczenia. I tego oczyszczenia życzę widzom, nam się chyba udało.
"Joplin" w Capitolu, ul. Piłsudskiego 67, w sobotę o godz. 21 i w niedzielę o godz. 17 i 21. Bilety 35 zł.
