Prezentacja Koszalina (fragm.)
Zamysł odważny, ambitny i - ryzykowny. Chyba niewiele teatrów, łącznie z warszawskimi, mogłoby na gościnnych występach poddać opinii widzów i krytyków aż pięć swoich spektakli. Wiadomo, w każdym sezonie obok przedstawień wybitnych, czy dobrych, są i takie, które trzeba raczej chować skromnie w progach własnego teatru. Bałtycki Teatr Dramatyczny z Koszalina widać jest zadowolony z tego, co robi i postanowił hurtowo pokazać w stolicy aż pięć przedstawień. Czy z korzyścią dla siebie? Należy o tym raczej wątpić.
Występy otworzył spektakl złożony z "NATRĘTÓW" Józefa Bielawskiego i "FIRCYKA W ZALOTACH" Franciszka Zabłockiego. Pierwszy tekst, choć przecież historyczny, otwierał ongiś działalność Teatru Narodowego, na tyle się już chyba zestarzał, że nie bez przyczyny nie wraca na sceny naszych teatrów. "Natręci" w Koszalinie zostali okrojeni w połowie, mimo to ani intryga, ani dialogi nie zyskały na tym, a miejscowi aktorzy, niedoświadczeni w grywaniu stylowych komedii, nie potrafili podchwycić stylu buffo, który chciał im wyraźnie narzucić reżyser spektaklu Lech Komarnicki. Jednocześnie okazało się także, że z "Fircykiem w zalotach" też sprawa nie jest taka łatwa. Przedstawienie koszalińskie było ciężkie, zabrakło mu gracji, wdzięku, humoru i lekkości, aktorom umiejętności podawania dialogów i - osobistego czaru. Niestety, Lech Komarnicki grający Fircyka nie jest predysponowany do tej roli. W obu tekstach wyróżniał się na korzyść młody i na pewno utalentowany aktor Aleksander Gawroński, grający w "Fircyku" rolę Pustaka. Przedstawienie otrzymało nie najlepszą oprawę scenograficzną Krystyny Husarskiej.
