Artykuły

Projekty dekoracji, lalek i kostiumów z teatrów z całej Polski, a także same lalki i kostiumy, autorstwa wybitnego scenografa Alego Bunscha, znajdą się na wystawie w Oddziale Sztuki Nowoczesnej Muzeum Narodowego w Gdańsku. Wernisaż ekspozycji - w sobotę.

Małgorzata Abramowicz, kurator wystawy "Ali Bunsch. Od szopki do horyzontu", powiedziała w piątek PAP, że artysta zrealizował ok. 200 przedstawień dla dzieci w teatrach lalkowych i około setki spektakli w teatrach dramatycznych. - Był właściwie jedynym, obok Adama Kiliana, polskim scenografem, który potrafił łączyć oba typy teatru - oceniła.

Zapewniła, że zorganizowana w Pałacu Opatów w Gdańsku-Oliwie wystawa będzie atrakcyjna zarówno dla dzieci, jak i dorosłych.

- Zgromadziliśmy ok. 70 lalek, które w dzisiejszym teatrze są już rzadkością. Będzie można popatrzeć jak taka lalka, a szczególnie kukła, która była specjalnością artysty, wygląda. Będą m.in. lalki z +Koziołka Matołka+ oraz innych bardziej i mniej znanych bajek: wszystkie piękne i efektowne. Udało się cudem - bo to było ogromne zaskoczenie - odnaleźć w Teatrze Dramatycznym w Warszawie ok. 20 kostiumów. Bunsch zmarł w 1985 r. i rzadko się zdarza, aby przez tyle w magazynach teatralnych przechowywano kostiumy - wyjaśniła muzealniczka.

Projekty dekoracji, lalek i kostiumów, a także same lalki pochodzą z teatrów w Warszawie, Słupsku, Olsztynie i Gdańsku. Na wystawie będą też fotosy teatralne z przedstawień.

Część eksponatów pochodzi ze zbiorów rodziny Bunscha. - Na szczęście artysta sam dbał o swoje archiwum i wiele rzeczy się zachowało. Jest nawet projekt jego dyplomu z krakowskiej ASP, który pokażemy dzięki życzliwości bliskich scenografa - zaznaczyła Abramowicz.

- Bunsch był na pewno mistrzem konstrukcji, znał się świetnie na budowie lalek. Miały one też charakterystyczne twarze. Artysta był osobą dowcipną, co widać po jego projektach. W teatrze dramatycznym, jeśli chodzi o kostium, cechowała go skrupulatność i staranność. Był w tej dziedzinie mistrzem nad mistrzami: od ręki potrafił np. narysować wykrój średniowiecznego, czy barokowego odzienia - dodała Abramowicz.

Wystawę "Ali Bunsch. Od szopki do horyzontu" wraz z Muzeum Narodowym w Gdańsku przygotowało Muzeum Teatralne w Warszawie przy Teatrze Wielkim Operze Narodowej.

Tytuł ekspozycji nawiązuje do osobistych wspomnień Bunscha, w których przywoływał, że jego pierwszym zetknięciem z teatrem była szopka, którą zrobił mu ojciec; horyzont zaś to ściana, która zamyka scenę.

Wystawa w Gdańsku potrwa do końca grudnia, w przyszłym roku będzie pokazana w warszawskiej Galerii Teatru Studio.

Ali Bunsch urodził się 17 lutego 1925 r. w Bielsku. Jego ojciec Adam był artystą malarzem, dramaturgiem i krytykiem literackim; dziadek Alojzy - rzeźbiarzem oraz profesorem rzeźby i rysunku, a wuj Karol Bunsch - powieściopisarzem, publicystą i tłumaczem.

W latach 1940-43 Bunsch uczył się w Kunstgewerbeschule w Krakowie, działał w Podziemnym Teatrze Niezależnym Tadeusza Kantora (1943-1944). Od 1945 r. studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie u prof. Eugeniusza Eibischa (malarstwo) i Karola Frycza (scenografię). W 1952 r. przygotował pracę dyplomową, scenografię do Borysa Godunowa.

Już podczas studiów współpracował z Teatrem Groteska, Starym Teatrem oraz Teatrem Wesoła Gromadka w Krakowie i Teatrem Arlekin w Łodzi.

W 1952 r. Bunsch rozpoczął pracę w gdańskim Teatrze Łątek, późniejszym Państwowym Teatrze Lalek (od 1957 r. Teatr Lalki i Aktora Miniatura), był jego kierownikiem artystycznym (1952-1956) i dyrektorem (1956-1961), współpracował także z Teatrem Wybrzeże.

Artysta zmarł w Gdańsku 16 lutego 1985 r., dzień po premierze swojego ostatniego spektaklu "Lodoiska" Wojciecha Bogusławskiego w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Pochowany został w Krakowie.