Teatr bezimiennego aktora
W ubiegły piątek krakowski teatr Groteska obchodził jubileusz sześćdziesieciolecia. Były gratulacje dla pierwszego dyrektora i współtwórczyni teatru Zofii Jaremowej, kwiaty, życzenia, wspomnienia i wystawa poświęcona pierwszym latom działalności zasłużonej sceny. Wśród licznych nazwisk byłych dyrektorów, wybitnych scenografów i kompozytorów współpracujących z teatrem nie wspomniano jednak ani słowem o aktorach, kwitując ich krótkim słowem: "zespół" - pisze w liście do Gazety Krakowskiej Małgorzata Walczak.
A przecież za każdą magicznie ożywioną maską i lalką kryje się czyjaś twarz, czyjeś życie poświęcone teatrowi. Warto więc przypomnieć choćby kilka nazwisk wybitnych artystów pierwszego zespołu Groteski: Juliusz Wolski - aktor, reżyser i autor sztuk dla dzieci, Stanisław Rychlicki - aktor teatru Groteska, a później teatru Kantora, Tadeusz Walczak - aktor i reżyser, Franciszek Puget, Stefan Stojakowski. Aktorki: Anna Tomschey, Alicja Wolska,
Jolanta Giustiniani, Irena Walczak, Mirosława Rychlicka, Roma Stojakowska... A także wielu innych, którym także należałoby się wspomnienie. Nie jestem jednak historykiem teatru, mój stosunek do niego jest bardzo osobisty - moi rodzice byli w nim aktorami przez wiele lat. Wielu artystów dawnej Groteski już odeszło. Ci, którzy są nadal z nami, nie czują się urażeni tym, że się o nich nie pamięta. Tak zawsze było - mówią z lekką melancholią.
A przecież aby istniał każdy teatr, potrzebny jest właśnie aktor... i widz. I tylko tyle. A mnie się marzy wystawa " Twarz spod maski", w której widzowie mogliby zobaczyć twarze dawnych i obecnych artystów teatru, w której przypomniano by ich kreacje, wyjaśniono widzom specyfikę pracy w teatrze lalki i maski wymagającej oprócz talentu także ogromnego wysiłku fizycznego, pracy, w której nagrodą nie jest sława - czasem tylko uśmiech dziecka.
