Artykuły

We wtorek 9 kwietnia oraz w piątek 12 kwietnia Polski Teatr Tańca zaprezentuje swoje trzy spektakle w ramach projektu "Znajdź miejsce dla tańca", realizowanym przy wsparciu Instytutu Muzyki i Tańca (program: "Scena dla tańca").

9 kwietnia o godz. 20.00 w Sali Wielkiej CK Zamek w Poznaniu odbędzie się prezentacja przedstawienia "Minus 2" (na zdjęciu) w choreografii Ohada Naharina. Ohad Naharin, uznany za jednego z najwybitniejszych choreografów współczesnych na świecie, urodził się w 1952 roku w Kibbutz Mizra, w Izraelu. Swoją edukację taneczną rozpoczął w Batsheva Dance Company, gdzie jego talent dostrzegła Marta Graham, co zaowocowało zaproszeniem do pracy w jej zespole. Jak sam deklaruje: "Minus 2 to forma rekonstrukcji. Lubię przerabiać, zmieniać istniejące fragmenty, stwarzać możliwość spojrzenia na nie z innej perspektywy. To zawsze uczy mnie czegoś nowego o mojej pracy i buduje nową kompozycję. Użyłem scen z różnych prac. To tak jakbym opowiadał tylko początek, środek lub koniec wielu historii, ale kiedy złożyłem je w całość, rezultat okazał się równie spójny, jak oryginał. Może nawet bardziej".

Natomiast 12 kwietnia o godz. 19.00 wieczór prezentacji w Regionalnym Centrum Kultury "Fabryka Emocji" w Pile. Pokazane zostaną: "Jesień-Nuembir" (chor. Jacek Przybyłowicz) oraz "Wiosna-Effatha" (chor. Ewa Wycichowska). "Jesień - Nuembir" to trzecia po "Naszyjniku gołębicy" i "Barocco" realizacja Jacka Przybyłowicza w Polskim Teatrze Tańca. Artysta przez wiele lat związany z Kibbutz Contemporary Dance Company konsekwentnie penetruje relacje międzykulturowe w zderzeniu z językiem tańca współczesnego i tradycją muzyczną, zarówno o genezie klasycznej, jak i etnicznej. Inspiracją do spektaklu "Jesień - Nuembir" jest obrzędowość plemion berberyjskich zamieszkujących góry Atlasu. Nuembir to znaczy listopad, symboliczny czas przemijania, który w koncepcji Jacka Przybyłowicza odnosi się także (a może przede wszystkim) do jesieni życia człowieka, tancerza...

"Wiosna - Effatha" to projekt choreograficzno-multimedialny, w którym cechy świata stechnicyzowanego i zglobalizowanego zderzają się z tęsknotą do prostych prawd i reguł możliwych do odzyskania drogą przemiany zachodzącej w przyrodzie. Niegdyś z nią zjednoczeni, dziś jesteśmy uwikłani w opozycję natura - kultura, tracąc zdolność dostrzegania tego co podstawowe, źródłowe w sensie antropologicznym, filozoficznym i duchowym.

"Zamknęliśmy nasze zmysły, zgubiliśmy dziecięcą ciekawość, otwartość i siłę płynącą z odradzającej się cyklicznie natury."

Ewa Wycichowska