Warszawa. Daniel Olbrychski kończy 68 lat
Dokładnie 27 lutego 1957 r. ukazało się pierwsze wydanie tygodnia Polityka. W 1945 r. urodził się zaś w Łowiczu Daniel Olbrychski.
Od najmłodszych lat marzył o zostaniu aktorem. W latach 1963-1964 związany był z Teatrem Młodzieżowym TVP. Ten znakomity i znany w kraju i poza jego granicami aktor, paradoksalnie, nie ukończył studiów aktorskich w warszawskiej PWST (egzamin eksternistyczny - 1971). Debiutował bowiem już na pierwszym roku w filmie Ranny w lesie (1964) w reżyserii Janusza Nasfetera. Mało kto dziś pamięta, że to właśnie on odkrył młodego Olbrychskiego. Następny film - Popioły (1965), usunął ten debiut w cień. Jedna z głównych ról (Rafał Olbromski) zagrana pod kierunkiem wspaniałego reżysera Andrzeja Wajdy była początkiem długoletniej współpracy obu twórców.
Aktor miał szczęście występować również pod okiem innych wielkich reżyserów. Współpracował z Jerzym Hoffmanem, Krzysztofem Kieślowskim, Krzysztofem Zanussim oraz Filipem Bajonem. Wystąpił w wielu filmach na Węgrzech, we Włoszech, Francji i RFN. W sumie Olbrychski zagrał w ponad stu filmach, polskich i zagranicznych. Pięć z nich zostało nominowanych do Oscara. Karierę sceniczną rozpoczął w 1969 r. w Teatrze Powszechnym, a kontynuował w Narodowym w Warszawie. W teatrze TV aktor ma na swoim koncie dwadzieścia spektakli, w tym pamiętne role Otella oraz Raskolnikowa. W ankiecie "Polityki" na najważniejszych aktorów polskich XX wieku zajął 7 miejsce. W 1998 r. na ulicy Piotrkowskiej w Łodzi odsłonięto jego gwiazdę w Alei Gwiazd.
