Gdynia. Don Kichot na plaży
Jedzie, kolanami chudymi, chude boki rumaka swego Rosynanta ściskając bohaterski Don Kichot. Za nim na osiołku brzuchatym Sancho Pansa, jak miech pękaty. Któż nie zna słynnej opowieści Miguela de Cervantesa o bohaterskim rycerzu walczącym z wiatrakami. "Don Kichota" zobaczymy na Scenie Letniej w Orłowie. Premiera, w sobotę, 16 lipca. Aktorzy Teatru Miejskiego w Gdyni próbują na plaży.
Tygrys widzem
- Zamilknij człowieku... Jaki? - pyta Sławomir Lewandowski, grający Don Kichota.
- Nieokrzesany - podpowiada suflerka.
Zmaganiom swego pana przypatruje się ukryty w cieniu Tygrys.
- To owczarek alzacki, ma osiem lat, tyle co Scena Letnia - mówi aktor. - Świat Don Kichota jest czarno-biały. Gram pomnik, więc strasznie trudno nadać mu ludzkie cechy.
Za kulisami dowiadujemy się, że aktor będzie miał doczepioną brodę i wąsy jak... Salvadore Dali. Panią jego serca gra Marta Kawała (gościnnie). - Jestem tylko obiektem uwielbienia. Przez cały czas dużo się o mnie mówi, ale pojawiam się dopiero pod koniec sztuki - ubolewa Dulcynea. - Na pocieszenie mam zieloną i seksowną spódnicę. Piękne kostiumy z epoki zaprojektowała słynna Zofia de Ines.
Ukryty w koszu
Większość aktorów gra po kilka ról.
- Miecz odstawić? - pyta Bogdan Smagacki (Sancho Pansa). - Odstawić, oni schodzą ze sceny - tłumaczy reżyser Jacek Bunsch, ukryty w koszu plażowym.
Woła: Powtarzamy scenę, ostrzej!
Jest południe, coraz większy skwar, czas na przerwę, aktorzy są zmęczeni.
- Scena Letnia w Orłowie, to wyjątkowe miejsce - zapewnia reżyser. - "Don Kichot" idealnie pasuje do tej przyrody, gdzie zmagają się żywioły. Ta żartobliwa, czasami groteskowa, wzruszająca lub filozoficzna opowieść o błędnym rycerzu nie wymaga uwspółcześniania. Don Kichot jest człowiekiem, który nie godzi się na zło. Sancho Pansa na końcu powieści mówi: Najgłupszą rzeczą, jaką można zrobić w życiu, to umrzeć ni stąd, ni zowąd. I pyta, kto będzie teraz bronił uciśnionych i czynił dobro na świecie?
Na zdjęciu: Sławomir Lewandowski jako Don Kichot.
