W niedzielę premiera Pygmaliona
W niedzielę, 19 bm. premiera w Teatrze Polskim. Na afiszu "Pygmalion" G. B. Shawa - sztuka, która na naszych scenach, a szczególnie na scenie Teatru Polskiego ma piękne tradycje.
A więc parę słów przypomnienia. Po raz pierwszy wszedł "Pygmalion" na tę scenę 10 marca 1914 r. Reżyserował Arnold Szyfman. Elizę grała Maria Przybyłko - Potocka, profesora Higginsa -Aleksander Zelwerowicz. Przedstawienie to wznawiano dwukrotnie w roku 1916 i w roku 1920.
W marcu roku 1932 "Pygmalion" wszedł na nowo do repertuaru. Tym razem reżyserował i grał rolą Higginsa - Aleksander Węgierko. Elizą była Janina Romanówna. W tej samej obsadzie odbyła się 5 lat później w roku 1937 ostatnia przedwojenna i ostatnia na scenie Teatru Polskiego premiera "Pygmaliona". Przed kilkoma laty wystawił "Pygmaliona" inny warszawski teatr - grała Irena Eichlerówna.
Obecnie, po 24 latach "Pygmalion" powraca na scenę Teatru Polskiego. Elizę gra Justyna Kreczmarowa.
- Nie marzyłam o tej roli. To, że mi ją powierzono, było dla mnie zaskoczeniem, muszę przyznać, bardzo przyjemnym. Wspaniała rola, posiada tak piękne tradycje w naszym teatrze.
Chciałabym przynajmniej w małej, malutkiej części dorównać moim wielkim poprzedniczkom.
- A jak układa się współpraca z profesorem Higginsem?
Znakomicie. To czarujący partner.
Profesora Higginsa gra Andrzej Szczepkowski.
- Po 4 latach występów w lekkim komediowym teatrze powróciłem do poważnego. Tamtego okresu bynajmniej nie żałuję. Uważam, że taka zmiana powinna dobrze aktorowi zrobić. Pierwsze moje kroki na scenie Teatru Polskiego stawiałem przed dwoma miesiącami w roli Stańczyka w "Weselu", grając na zmianę z Janem Kreczmarem. Profesor Higgins to moja druga rola. Podczas pracy nad "Pygmalionem", koledzy z Teatru Polskiego, a szczególnie moi najbliżsi partnerzy, Seweryna Broniszówna i Justyna Kreczmarowa oraz reżyser Roman Zawistowski, stworzyli tak miłą i serdeczną atmosferę, że czuję się tu, jak w domu.
"Pygmaliona" reżyseruje Roman Zawistowski.
- Naszym zamierzeniem jest pokazać "Pygmaliona" jako komedię intelektualną, a nie - obyczajową.
