Tajny związek cofaczy kultury
Wiele już mądrych słów padło na temat przedziwnych dysproporcji w finansowaniu przez Najjaśniejszą Rzeczpospolitą przedsięwzięć kulturalnych i sportowych. Słowem o tym, iż kultura i kultura fizyczna to pojęcia nie do końca tożsame - pisze Michał Centkowski w felietonie dla e-teatru.
I ja podjąłem trud rozmyślań nad tym przedziwnym fenomenem, spoglądając na uroczy wiosenny pejzaż za oknem. Zwłaszcza, iż słuchając nerwowych ekspiacji polityków odnieść można wrażenie, iż zbliża się nieubłaganie nasz nowy Grunwald; dzień, w którym naród cały zakrzyknąć mógł będzie nad zieloną trawką " oto dziś dzień krwi i chwały"
W pierwszej chwili, odruch sprzeciwu wzbudził we mnie taki oto świata porządek. Porządek w którym pewne miasto powiatowe wydaje właśnie kilkaset milionów złotych na nikomu (no może poza ledwo utrzymującym się w swojej klasie zespołowi lokalnemu) niepotrzebny stadion, podczas gdy miasto stołeczne z rozbrajającą szczerością tłumaczy, iż w czasach kryzysu każde kilkadziesiąt tysięcy złotych zabrane na przykład Grzegorzowi Jarzynie jest, by tak rzec na wagę złota.
I gdy tak tkwiłem w tym gnuśnym sprzeciwie, wyszedłszy nabrać powietrza, przespacerowałem się w okolicę placu budowy rzeczonego stadionu w mieście powiatowym.
Wszystko stało się jasne. Oto mym oczom ukazał się okazały kościół Rzymskokatolicki z jednej strony ulicy, oraz wspomniany plac budowy nowego stadionu z drugiej. W ten piękny kwietniowy poranek spłynęła na mnie łaska zrozumienia. Chleba (zapewne eucharystycznego) i igrzysk(na eleganckim stadionie rozgrywanych)!
Przypomniałem sobie wtedy odwieczną prawdę, iż myśli wszelako niegodne, plugawe, nazbyt krytyczne, od grzesznego powątpiewania nie wolne najlepiej rozchodzić? Wszak nie od dziś kaznodzieje na ten stan dusznego niepokoju zalecają gimnastykę! I oto po drugiej stronie ulicy, jak gdyby wychodząc naprzeciw oczekiwaniom ducha, władza, która krytycznej refleksji zwykle nie potrzebuje, stawia przyjemną przestrzeń dla takowych myśli rozchodzenia.
Tak oto po raz kolejny dokonuje się sojusz trybuny z amboną. Cicho i w pokorze, kulturę zastępuje kultura fizyczna. Słowo staje się ciałem.
