Gdańsk. "Genialna epoka" w Teatrze Wybrzeże
Proza Brunona Schulza jest bezpośrednią inspiracją spektaklu "Genialna epoka" według scenariusza i w reżyserii Rudolfa Zioło. Premiera przedstawienia w niedzielę na Malarni Teatru Wybrzeże.
Bruno Schulz w polskiej kulturze zajmuje miejsce niezwykłe. Ten tragicznie zmarły w trakcie II wojny światowej artysta, ceniony jest na równi jako plastyk oraz pisarz. I to pomimo faktu, że pozostawił po sobie tylko dwa tomy opowiadań: "Sklepy cynamonowe" oraz "Sanatorium pod Klepsydrą". Jego niepublikowane opowiadania zaginęły w trakcie wojny, taki sam los spotkał szkice do powieści "Mesjasz" (niektórzy badacze twierdzą, że powieść mogła nawet już powstać przed śmiercią autora). Proza Schulza to utrzymane w poetyce snu opowieści z żydowskiego miasteczka, napisane niezwykle metaforycznym językiem.
Teatr z schulzowską prozą mierzył się już niejednokrotnie. Dwie ważne inscenizacje powstały w Starym Teatrze w Krakowie. W 1976 "Sklepy cynamonowe" wystawił tam Ryszard Major, twórca przez większość życia związany z Wybrzeżem. Dekadę później na deskach krakowskiej sceny odbyła się premiera "Republiki marzeń", czyli spektaklu Rudolfa Zioło na podstawie tekstów artysty z Drohobycza.
Teraz, po latach, Rudolf Zioło wraca do tej prozy w gdańskim Teatrze Wybrzeże. - "Genialna epoka" będzie serią kontrmarszów fantazji, improwizacji technikami bezsłownymi i muzycznymi mającymi stanowić przykład "twórczej aranżacji egzystencji". Ironia, nieokreśloność, tragibłazeństwo, panmaskarada, groteska, to zestaw gatunków, o które chcielibyśmy się otrzeć - zapowiada reżyser.
Reżyser "Genialnej epoki" jest absolwentem filologii polskiej na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz wydziału reżyserii dramatu w leningradzkim Instytucie Teatru, Muzyki i Kinematografii. Prócz pracy w teatrach wykłada na wydziale reżyserii dramatu w krakowskiej szkoły teatralnej. W Gdańsku pracował już wielokrotnie, w Teatrze Wybrzeże przygotował spektakle "Woyzeck" Georga Büchnera (1995 rok), "Noże w kurach" Davida Harrowera (2003), "Bash" Neila Labute'a (2004), "Wesele" Stanisława Wyspiańskiego (2005), i "Nasi najdrożsi" Philipa Osmenta (2010).
