Łódź. Andrzej Kreutz-Majewski na wystawie
Już jutro wernisaż nowej wystawy czasowej w Muzeum Miasta Łodzi. Uroczyste otwarcie ekspozycji "Andrzej Kreutz Majewski (1934-2011) - wspomnienie. Dialog Majewski - Dejmek" nastąpi o g. 18.
W dobie rosnących kosztów utrzymania Muzeum oraz malejących nakładów finansowych na kulturę, przygotowanie wystawy nie byłoby możliwe bez wsparcia mecenasów wystawy, firm: Xerox, PGE, Stultz oraz WTBS, zaprzyjaźnionych instytucji, a także osób prywatnych użyczających własne kolekcje. Łódź jak dotąd nie doceniała geniuszu Andrzeja Kreutz Majewskiego, nigdy bowiem nie doczekał się tutaj większej wystawy i w łódzkim środowisku artystycznym jest jak dotąd nieodkryty, by nie powiedzieć - nieznany. Dzięki nieocenionej pomocy wymienionych partnerów i sponsorów wystawa przypomni łodzianom tego genialnego scenografa i malarza, cenionego do tej pory bardziej zagranicą niż w kraju.
***
Andrzej Kreutz Majewski przyszedł na świat w Brdowie 19 września 1934 roku. Podawane były też inne daty i miejsca jego urodzenia: 15 czerwca 1936, Warszawa; 19 września 1936, Warszawa; 19 września 1936, Brdów. Ostatecznej zmiany dokonała w 1940 roku, przy okazji chrztu wnuka, babka Natalia Konopkowa, pragnąc chronić go, nie tylko przed zawieruchą wojenną, ale także przed ujawnieniem prawdy o jego prawdziwym pochodzeniu. W metryce zapisano więc: 15 czerwca 1936 roku. Swojego ojca artysta nigdy nie poznał. Rodzice rozstali się niedługo po jego narodzinach. Dopiero w 1990 roku niespodziewanie, po wielu poszukiwaniach odkrył fakty, które wyjaśniły tajemnicę jego pochodzenia: okazało się, że jest synem Mirona Marcina Majewskiego, będącego potomkiem Aleksandra Cypriana Kreutza. Za wychowywanie chłopca odpowiedzialne były więc matka i babka, dwie artystki. Szczególnie ta druga miała ogromny wpływ na kształtowanie jego wyobraźni i wrażliwości artystycznej.
W 1959 roku młody Majewski ukończył z wyróżnieniem Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie studiował pod okiem Karola Frycza, Andrzeja Stopki i Adama Marczyńskiego. Rozpoczął pracę scenografa w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie. W latach 1966-2005 był naczelnym scenografem Teatru Wielkiego w Warszawie. Stworzył ponad 300 scenografii teatralnych i operowych. Wyreżyserował także kilka spektakli: Króla Rogera Szymanowskiego i Pasję wg św. Łukasza Pendereckiego w Warszawie. Jest autorem dramatu Narcissimo. Napisał również wiele artykułów z dziedziny malarstwa i teatru, prowadził notatki malarskie, wydane w książkach Locja i Dziennik 1984-2004. Jako scenograf współpracował z wybitnymi reżyserami, m.in. z Augustem Everdingiem, Albertem Lheureux, Reginą Resnic, a spośród polskich twórców - z Aleksandrem Bardinim, z którym łączyły go niemal synowsko-ojcowskie relacje; z Kazimierzem Dejmkiem, którego niezwykle cenił oraz z Jerzym Grzegorzewskim, obdarzonym niepowtarzalną wyobraźnią i wrażliwością. Jego scenografie podziwiała publiczność renomowanych teatrów świata w: Amsterdamie, Ankarze, Atenach, Barcelonie, Berlinie, Bonn, Buenos Aires, Buffalo, Detroit, Dortmundzie, Essen, Meksyku, Monachium, Moskwie, Nowym Jorku, Oslo, Paryżu i wielu innych. Za swój dorobek artystyczny był wielokrotnie odznaczany, m.in. orderem Gloria Artis, otrzymał także Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie scenografii.
***
Wystawa Andrzej Kreutz Majewski (1934-2011) - wspomnienie. Dialog Majewski - Dejmek jest częścią obchodów Międzynarodowego Dnia Teatru, zrealizowaną w ramach akcji "Dotknij Teatru".
