Sztuka źle skrojona - krótka notatka o "Aktorze" Norwida
"Aktor" Norwida jest sztuką o kryzysie ekonomicznym spowodowanym spekulacjami na giełdzie - pisze Michał Zadara w felietonie dla e-teatru.
Ludzie, którzy przed chwilą byli bogaci, nagle stracili wszystko. Kryzys ekonomiczny powoduje kryzys osobisty, i wszystkie relacje między przyjaciółmi, narzeczonymi, rodzeństwem się muszą zmienić.
Jest to sztuka prawie wcale nieznana w Polsce. Może dlatego, że giełdowe kryzysy ekonomiczne to rzecz nowa w Polsce. A może dlatego, że ten pomysł na dramat - dramat ekonomiczny - jest tak odległy od wszelkich innych rodzajów dramatów, że czytając "Aktora" po raz pierwszy albo nawet drugi, nie bardzo wiadomo, o co chodzi.
"Aktora" Norwida nie jest ułożony według reguł teatralnych. Postać tytułowa nie jest główną postacią, nie kończy się śmiercią (jak tragedie) ani ślubem (jak komedie). Norwid nam pokazuje, co naprawdę się dzieje z jego bardzo osobliwymi postaciami w nowoczesnym - to znaczy kapitalistycznym - świecie, i nie stara się dopasować tego dramatu do dramatycznych schematów. Norwid nam pokazuje, że w naszej epoce, nawet jeśli podczas kryzysu nie ma wydarzeń dramatycznych typu morderstwo czy zdrada, dramat jest cały czas. Wszechobecność pieniędzy powoduje napięcie każdej relacji.
"Aktor" jest przeciwieństwem sztuki dobrze skrojonej - jest sztuką ostentacyjnie źle skrojoną. Można ją wystawić tylko na jej własnych warunkach. Kluczem do tego dramatu jest realizm - wyostrzenie słuchu na dramaty, jakie wydarzają się naprawdę w nowoczesnym świecie. Jest to jedyna klasyczna sztuka pisana wierszem jaką znam, która zajmuje się finansami.
Dziwne - jak się myśli "Norwid", to jednak rzadko się myśli "poeta finansów". Ale z drugiej strony - jak się myśli "Norwid", to się w sumie mało co myśli, bo mało kto ma cierpliwość, by czytać tak skomplikowaną poezję.
