Aktorką zostałam przez przypadek
- Gdy już połknęłam bakcyla, to na całe życie. Zerwałam kontakty ze światem, wieczory spędzałam w teatrach - mówi KRYSTYNA JANDA.
Z Krystyną Jandą [na zdjęciu], jedną z najwybitniejszych polskich aktorek filmowydn i teatralnych, absolwentką Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, rozmawia Katarzyna Gecow-Gatkowska.
Kiedy zdecydowała Pani, że zostanie aktorką? Czy zawsze Pani marzyła, by uprawiać ten zawód?
Jako nastolatka nigdy o tym nie myślałam. Nie recytowałam wierszy na szkolnych akademiach, prawie nie chodziłam do teatru, nie należałam też do żadnego kółka teatralnego. Byłam uczennicą warszawskiego liceum plastycznego - ta szkoła nauczyła mnie wolności, dała odwagę kreacji pod każdą postacią. Marzyłam, żeby studiować w Akademii Sztuk Pięknych. Pasjonowała mnie grafika, przede wszystkim żurnalowa. Myślałam, by projektować modę. Poza tym skończyłam szkołę muzyczną i byłam w studium baletowym przy Operetce Warszawskiej. Nie przypuszczałam, że trafię do PWST. Ale zrządził przypadek.
To znaczy?
Koleżanka poprosiła mnie, żebym towarzyszyła jej podczas egzaminu, więc z nią poszłam, nic sobie z tego nie robiąc. I wówczas zaproponowano mi, żebym zastanowiła się, czy ja przypadkiem nie chciałabym zdawać do szkoły teatralnej. Byłam tą propozycją całkowicie zaskoczona, wręcz oszołomiona. Tak naprawdę dopiero wtedy zakiełkowała mi w głowie myśl, by zostać aktorką.
Studia się Pani podobały?
Bardzo. Nie spodziewałam się, że zdam - w szkole średniej nie miałam żadnego kontaktu z aktorstwem, nie znałam wierszy na pamięć, nauczyłam się kilku dopiero przed samymi egzaminami (śmiech). Ale gdy już połknęłam bakcyla, to na całe życie. Zerwałam kontakty ze światem, wieczory spędzałam w teatrach. Szkoła była dla mnie nowym lądem, żyłam jej życiem. Najbardziej lubiłam zajęcia. Bardzo miło wspominam te u profesorów: Jerzego Kaliszewskiego, Aleksandra Bardiniego i Jana Kreczmara. Oni mieli cudowny kontakt ze studentami. Żałuję, że za moich czasów nie było liceów teatralnych. Człowiek, planując studia aktorskie, jest już dojrzały psychicznie, ukształtowany emocjonalnie. W szkole teatralnej nie powinien tracić czasu na poznawanie elementarnych technik aktorskich, takich jak mówienie czy oddychanie. Dobrze, by takie umiejętności posiadł już w szkole średniej.
