Artykuły

Dokładnie cztery lata temu Erwin Axer wystawił w Teatrze Współczesnym w Warszawie sztukę Sławomira Mrożka "Miłość na Krymie". Spektakl cie­szył się bardzo dużym powodzeniem. Kto nie zdołał zoba­czyć go na scenie, dzisiaj będzie mógł zrobić to dzięki Teatrowi Telewizji.

"Miłość na Krymie" jest ostat­nią, jak dotąd, sztuką Mrożka. Wydawało się, że autor "Tanga" niczym już nas nie zaskoczy, a jednak...

Mrożek nigdy nie napisał tak epickiej sztuki. "Miłość na Krymie" w wielkim skrócie po­kazuje dzieje XX-wiecznej Ro­sji. I akt dramatu rozgrywa się jeszcze przed rewolucją i wy­raźnie patronuje mu duch dra­maturgii Czechowa. W II akcie przenosimy się w lata 20., gdy rewolucja wprowadziła swoje porządki. Akt III to już grote­skowy obraz Rosji po upadku komunizmu.

Ale "Miłość na Krymie" nie jest sztuką tylko historyczną, bę­dącą próbą zrozumienia proble­mów kraju, którego dzieje tak bardzo zaciążyły na naszej historii. Sam Mrożek powiedział, że w jego utworze tak samo waż­ny jest "Krym" jak i "miłość".

Chyba w żadnej ze swoich dotychczasowych sztuk pisarz nie ukazał tak dobitnie siły uczucia, które może być ratun­kiem przed wszechogarniają­cym rozpadem i spustosze­niem.

W "Miłości na Krymie" od­najdujemy także tego Sławomi­ra Mrożka, którego dobrze znamy: mistrza paradoksu i kogoś, kto potrafi nas w mądry sposób rozśmieszyć.

Autor opatrzył też tekst dra­matu licznymi didaskaliami, których wiernego przestrzega­nia domagał się od reżyserów przygotowujących inscenizację sztuki.

Przedstawienie świetnie się ogląda, między innymi dzięki aktorom Teatru Współczesnego, przede wszystkim Zbignie­wowi Zapasiewiczowi, grające­mu główną rolę Zachedryńskiego. Partnerują mu m.in. Krzysz­tof Kowalewski, Marta Lipiń­ska, Jacek Mikołajczak, Ewa Mikołajczak, Ewa Gawryluk, Olga Sawicka, Adam Ferency i Marcin Troński.