Pippi ratuje świat trzema parami rąk
"Pippi" w reż. Tomasza Czarneckiego w Teatrze Muzycznym Junior w Gdyni. Pisze Katarzyna Wysocka w Gazecie Świętojańskiej.
Po premierze pełnego pozytywnej energii spektaklu "Pippi" Teatru Junior przy Teatrze Muzycznym w Gdyni
W ostatni poniedziałek maja mieliśmy przyjemność zobaczyć barwne przedstawienie Teatru Junior działającego przy Teatrze Muzycznym w Gdyni. Prawie osiemdziesięciu aktorów zaprezentowało adaptację najbardziej popularnej w Polsce powieści szwedzkiej pisarki Astrid Lindgren zatytułowanej "Pippi". Dwugodzinne przedstawienie pokazano trzykrotnie przy pełnej obsadzie na widowni. Przyszli oczywiście zainteresowani rodzice aktorów oraz ich całe rodziny, "Pippi" oglądnęła również spora liczba zaintrygowanych tytułem innych, dużych i małych mieszkańców Gdyni. Wielokrotnie entuzjastycznie i z dużą życzliwością dla wszelakich scenicznych poczynań bawiła się cała publika.
Tomasz Czarnecki, reżyser całości, odpowiedzialny również za scenografię i kostiumy, wyśmienicie zapanował nad swoimi aktorami, dając im jednocześnie dużo swobody, jak również porządkując "wybryki" sceniczne. Umiejętnie dobrani młodzi ludzie do poszczególnych ról - odbita w trzech postaciach główna bohaterka, gigantyczni policjanci (ze służb FBI, TVN, ABC) i ich "minimalistyczny" przełożony, osiłek cyrkowy oraz damy dworu tworzące zespół damsko-męski, niewątpliwie ubarwiły całość spektaklu. Konsekwentnie budowane najbardziej charakterystyczne motywy powieściowe stworzyły czytelną kompozycję całości. Pokazano zatem szkołę, do której trafia dzięki "wyjętym" z innej bajki Tommy i Anice, szkole, w którym nie ma miejsca na pospolite "kazania" do dzieci. W bajkowej placówce oświatowej poznawanie świata dokonuje się poprzez obligatoryjnie zaplanowaną zabawę. Świat ładu i porządku w postaciach policjantów wypadł blado wobec pomysłowości Pippi Pończoszanki, która bezceremonialnie umiała zdystansować się do procedur i wymogów prawa, a działo się to poprzez wprowadzanie własnej hierarchii przewinień i przestępstw. Świat dorosłych w ogóle nie miał się początkowo najlepiej w spektaklu, ponieważ widzowie najpierw dowiedzieli się o anielskiej mamie Pippi i tacie, który wciąż znajdował się w stanie permanentnej potrzebie odkrywania nowych lądów, a grupa zmanierowanych pań domu i matek kompletnie nie radziła sobie z dorastającą latoroślą. Rudowłosa bohaterka w sposób nader przebiegły, ale bezkonfliktowy umiała poradzić sobie natomiast z największymi problemami ludzi i świata, bazując jedynie na własnej intuicji, wspomnieniach i potrzebie działania dla dobra wspólnego.
Na uznanie zasługuje znakomicie brzmiąca muzyka Artura Guzy, dynamiczna, swobodna, rytmiczna i poszukująca nowego wyrazu inscenizacyjnego. Guza odpowiedzialny był również z Renią Gosławską za przygotowanie wokalne młodych aktorów, co powiodło się wybiórczo, ale dawało nadzieję, że wielu z występujących w tym przedstawieniu, ma szansę osiągnąć sukces wokalny w przyszłości. Choreograficznie pierwsze kroki stawiała w Gdyni Vilde Valldal Johannessen, przez co sympatia do tej niezwykle utalentowanej tancerki rozwinie i rozleje się także między najmłodszą publicznością. Grupowe układy choreograficzne były przemyślane, w miarę dopracowane, ale co najważniejsze - energetyczne i dopasowane do możliwości tancerzy. Kostiumy przygotowane we współpracy Tomasza Czarneckiego i Moniki Wójcik znalazły swoich zwolenników, szczególnie w odniesieniu do dam-mam dworu. Pomysł włączenia mężczyzny w przebraniu damy do grona mam, okazał się strzałem w dziesiątkę.
Długimi owacjami kończyło się każde przedstawienie "Pippi". Dowodzi to z jednej strony, że idea pracy z dziećmi przy teatrze zawodowym ma sens, że poświęcenie realizatorów przynosi oczekiwane i oklaskiwane efekty, oraz że warto edukować młodych zarówno wykonawców, jak i widzów w tej bardzo spektakularnej gałęzi teatru, jakim jest musical czy widowisko muzyczne. Fani Teatru Junior nie pozostali bierni po kolejnym sukcesie swoich aktorów i rozpoczęli facebookową akcję o nazwie: PROSIMY O WIĘCEJ spektakli PIPPI :)))))))))). Zachęcamy do przyłączenia się.
