Szczęśliwi jak psie ucho
"MC Mayak" to minimusical. Przekonuje nas, że można żyć lirycznie. Niestety, na pewno nie będzie to życie bezbolesne. MC Mayak to Konrad Imiela, czyli Majakowski, poeta polityczny, futurysta, a w gruncie rzeczy zagubiony w miłości i zawiłościach komunizmu melancholik. Tyle da się wywnioskować ze spektaklu w k2.
Najpierw MC Mayak prowadzi na scenie k2 technodyskotekę, potem pełza u stóp kochanki, nucąc niezwykle lirycznie i w duecie o psim uchu z wpiętymi kleszczami gwiazd, by wreszcie organizować polityczną akademię bohaterów socjalistycznego komiksu. Bohater Konrada Imieli najbardziej przekonujący jest w tym miłosnym obrazie, przypominającym klimaty XX-lecia międzywojennego. Bardzo powabna aktorsko i wokalnie Ilona Ostrowska jest jego znakomitą partnerką. Powiedzmy, że to bardzo Szałapakowe w nastroju śpiewanie, jeśli pamiętacie hity Piwnicy pod Baranami.
Grają m.in. Adam Cywka, Mariusz Drężek, Bogna Woźniak, Tomasz Orpiński i piękna Marta Zięba. Trochę zabrakło w spektaklu Konrada Imieli i Teresy Sawickiej czytelnej choreografii i precyzji scenariusza. To widać i słychać.
Jak na opowieść prawdziwie liryczną to "MC" jest za głośny, zbyt wykrzyczany, jak na polityczne szyderstwo - zbyt dziś nieczytelny. To zresztą wina tej poezji, która się po prostu zestarzała.
Całość spektaklu sklejają liryczne monologi samotnego poety nad szklanką herbaty, ogarkiem świecy i piecykiem żelaznym, kiedy Majakowski Imieli dość rozpaczliwie szuka sensu wśród wspomnień i poetyckich papierów. Te wiersze brzmią głucho w poetyckiej celi Konrada.
Bardzo kameralne jest to przedstawienie. Odbiornik radiowy w kącie, neonówka, lampy stroboskopowe to jedyny ślad cywilizacyjnych fascynacji futuryzmu, który Włodzimierza Majakowskiego wyniósł na szczyt poetyckiej sławy. O wszystkim i tak decyduje seks i murzyńskie rytmy - dopowiadają wrocławscy aktorzy - bo chętnie ulegamy mechanicznej zabawie.
Bohaterowie rewolucji czy plakatowi herosi z imponującą czerwoną gwiazdą na piersiach? Miłośnicy poezji czy wielbiciele tandetnej rozrywki? Na scenie k2 żegnamy bohatera w chwili samobójstwa. Co nam pozostaje? Literatura?
