Zbigniew Herbert "Pan Cogito"
Reżyseria i wykonanie Zbigniew Zapasiewicz oraz Teatr Pantomimy Stodoła; scenografia Marcin Mroszczak, reżyseria tv Joanna Witowska (emisja 7.09.1981).
Stało się: Zbigniew Herbert w tv, po latach nieobecności, jako nadrabianie zaległości, pośpieszne i chwalebne. Cykl poetycki "Pan Cogito" powstał w roku 1974. Po siedmiu latach jego przypomnienie telewizyjne i teatralne przetworzenie w arcydoskonałym wykonaniu. Zbigniew Zapasiewicz - Pan Cogito - narrator, komentator, bohater, alter ego autora, alter ego każdego z nas... Na tle podwórka, obwiedzionego murem, z jednym rachitycznym drzewkiem z boku - on, Pan Cogito w meloniku, okularach, paletku. Z oczami, które żyły za szkłem okularów, skrzyły się, by nie rzec banalnie, inteligencją. W nich kondensowała się świadomość. O tym w końcu, o świadomości gęstej od samowiedzy jest ten cykl, którego piękna nie sposób przecenić.
Pomysł z użyciem pantomimy dla ilustracji odniesień Pana Cogito wydawał się z pozoru bałamutny i karkołomny: w realizacji okazało się, że był znakomity. Nie dublował poezji tekstu, przeciwnie, dyskretnie ją podkreślał. Stopień tej dyskrecji rozstrzygał o klasie całości. Tę klasę zachowano, nie nadużywając, jak mniemam, integralności tekstów autora.
Zatem: monodram z sześciu postaciami według Zbigniewa Herberta na poniedziałkowej scenie teatru tv. Nowość, eksperyment nawet, ale przecież - nareszcie. Zbigniew Zapasiewicz choć ogrywany ostatnio maksymalnie, wciąż udowadnia, że nie poddaje się opatrzeniu i wciąż jest aktorem wielkim.
