Rozmawiać o tym co ważne
Na początku był... jubileusz, a w zasadzie - "Jubileusz". Sztuka Edwarda Redlińskiego w reżyserii Macieja Englerta, swojego pierwszego dyrektora, zainaugurowała działalność Teatru Współczesnego w Szczecinie. Scena przy Wałach Chrobrego obchodzi właśnie swoje 35. urodziny.
Współczesny powstał w wyniku podziału Państwowych Teatrów Dramatycznych, pierwszy zespół aktorski tworzyło niespełna dwadzieścia osób. Nowa scena szybko wyrobiła sobie markę w kraju, potwierdzoną wielokrotnie nagrodami na najważniejszych festiwalach dla reżyserów, scenografów i artystów. Szerokim echem w Polsce odbijały się inscenizacje "Mackbetta" Ioneski, "Wyzwolenia" Wyspiańskiego, "Szewców" Witkacego czy "Czekając na Godota" Becketta, a Mirosława Gruszczyńskiego i Tadeusza Zapaśnika zgodnie uznawano za przedstawicieli polskiej ekstraklasy aktorskiej.
- Ambicją dyrektora Englerta było stworzenie teatru dającego aktorom możliwość rozwoju - mówił obecny dyrektor naczelny Współczesnego Mirosław Gawęda, podczas spotkania z mediami poświęconego jubileuszowi. - Myślę, że jemu udało się ten cel zrealizować, a my staramy się podążać tą samą drogą.
Rok 2011 to dla placówki przy Wałach Chrobrego rok samych ważnych rocznic: poza własnym 35-leciem, także 5-lecie Teatru Małego, jak sama nazwa wskazuje najmniejszej sceny Współczesnego, 10-lecie debiutu dramaturgicznego Krzysztofa Bizia i wreszcie 20-lecie pierwszego spektaklu wyreżyserowanego przez Annę Augustynowicz, od 1992 roku dyrektorkę artystyczną TW Zaliczana do grona najwybitniejszych polskich reżyserów Augustynowicz, zapytana o zmieniające się w ostatnich dekadach trendy teatralne, nieco się irytuje: - Byłabym ostrożna z mówieniem o trendach. Teatr reaguje na zmiany świata, a świat przez ostatnie lata faktycznie bardzo się zmienił. Sama sztuka jest niezmienna, ludzkie emocje także. Człowiek, postawiony wobec tego samego problemu, od wieków zdolny jest do tych samych reakcji. Reżyser, jeśli chce robić coś uczciwie, nie może podpierać się trendami, ale musi odnaleźć narzędzia, by dotrzeć do widza, poruszyć go.
Szczeciński Teatr Współczesny po 35 latach działania uznawany jest niezmiennie za jedną z czołowych scen w kraju, unikającą artystycznej łatwizny, szukającą ciekawych rozwiązań repertuarowych, pozwalającą rozwijać skrzydła obiecującym młodym reżyserom. Wiele ze spektakli zrealizowanych w ostatnich kilku latach zyskało duży oddźwięk wśród krytyki i jurorów prestiżowych przeglądów - dość wspomnieć "ID" i "Utwór o Matce i Ojczyźnie" Marcina Libera, "Migrenę" Antoniny Grzegorzewskiej czy "Getsemani" i "Wesele" Anny Augustynowicz. Ta ostatnia inscenizacja uznana została za najwybitniejszą realizację dramatu Stanisława Wyspiańskiego przez jury Festiwalu Wyspiański 2007.
- Prowadzimy teatr repertuarowy, a ten nie może być jednorodny czy autorski - mówi Augustynowicz. - Spektakle u nas wystawiane muszą być różnorodne i odpowiadać wibracjom społecznym. Wsłuchujemy się w propozycje zgłaszających się do nas reżyserów, odnosimy je do zespołu artystycznego, jego energii. Teatr nie ma służyć produkcji przedstawień, ale budowaniu wspólnoty z publicznością, zapraszania jej do rozmowy o sprawach istotnych. To trudne medium dla wymagających widzów.
Główne obchody jubileuszu Współczesnego odbędą się już dziś (piątek): najpierw premiera "Ożenku" Gogola w reżyserii Justyny Celedy, a potem otwarcie wystawy fotograficznej aktorskich portretów i uroczysty bankiet, na który mają przyjechać goście przez lata związani ze sceną przy Wałach. W mieście planowane są także akcje uliczne przypominające o urodzinach placówki, na rozstrzygnięcie czeka także konkurs na Tajemniczą, Elegancką, Atrakcyjną, Trójwymiarową Rzecz, Optycznie Miłą, Aktualnie Nieistniejącą, Koniecznie Antydepresyjną, czyli Teatromankę-wizualną wizytówkę sceny.
