Fado i miłość
"Fado - wieczór drugi" w wykonaniu Marzeny Nieczui-Urbańskiej w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku. Pisze Grażyna Antoniewicz w Dzienniku Bałtyckim.
Orkiestra rozkłada nuty. Gasną światła. Wstrzymujemy oddech, gdy na scenie, w smudze reflektorów, pojawia się Marzena Nieczuja-Urbańska. Jest bosa, w srebrzystoszarej sukni. Ramiona otula jej czarny, tiulowy szal. Opuszczając powieki zaczyna śpiewać.
Zdaje się wpatrywać gdzieś, w głąb swojej duszy. Jakby cała i bez reszty oddając się temu, co zaraz opowie, wypłacze. Śpiewa o utraconych uczuciach, nadziejach, łzach pożegnaniach i powrotach.
Przytulę się do ciszy, która wciąż tutaj trwa.
Przytulę do poduszki, która twój zapach zna.
Przytulę się do deszczu, który nie może spaść...
Poszukam ukojenia, posłucham twoich słów.
Ogłuchnę od milczenia lecz będziesz ze mną znów.
Aktorka nie używa niepotrzebnych teatralnych gestów. Niekiedy ruchem bioder lub dłoni podkreśla rytm i sens śpiewanych pieśni. Ma piękny, mocny i ciepły głos. Zapewnia...
Nie chcę śpiewać o miłości, miłość to stracone chwile, zimny blask czarnego słońca ....
A jednak na scenie króluje miłość i jeszcze raz miłość. Dwanaście pieśni to historie kobiet po przejściach.
W śpiewie aktorki obok melancholii i zadumy jest pasja i niesamowita energia, a muzyka ma w sobie coś wręcz magicznego. Jest rozpięta między słodyczą i gwałtownością.
Po recitalu Janusz Kukuła autor wzruszających słów do pieśni powiedział:
- Kiedy słucham tych niezwykłych dźwięków gitar, akordeonu, wiolonczeli i skrzypiec oraz niesamowitego głosu pani Marzeny, to myślę, że i wspomnienia, i marzenia, rozpacz, i łzy są prawdziwe. Tylko ten świat poza teatrem jest zmyślony.
Stanisław Reptowski i Jerzy Kujawski stworzyli piękne, rozbudowane aranżacje muzyczne.
Na bis usłyszeliśmy pieśni z pierwszego wieczoru "Fado" - pełne radości i temperamentu.
