Artykuły

Sztuka "Historia Jakuba", wyreżyserowana przez Piotra Cieplaka, została oparta na III akcie "Akropolis" Stanisława Wyspiańskiego oraz, przede wszystkim, na fragmentach Księgi Genesis i Księgi Eklezjasty w przekładzie ks. Jakuba Wujka.

Koleje życia syna Izaaka i Re­beki ukazują, jak nieprzewidy­walny i zgoła pospolity może być los tego, który zawierzył Bo­gu. I choć do upragnionego bło­gosławieństwa droga prowadzi przez podstęp i oszustwo, to dro­ga ta bywa równie niewiadoma, jak i pożądana.

Mimo całego patriarchatu przedstawienia, mimo tego, że to z rąk ojca Jakub otrzymać ma błogosławieństwo, to kobiety są osią opowieści. W pierwszej jego części to właśnie wokół osoby matki - Rebeki - skupia się zakreślony wątek dramatu. To ona, kochająca przecież i odda­na, wbrew przyjętemu prawu, z niezrozumiałą determinacją po­pycha syna ku nieznanemu. To ona, pozostając niejako poza prawem, wybiera synowi drogę.

Zaznaczony na początku kon­flikt między Jakubem i Ezawem, między powinnością a przeznaczeniem, niestety nie bu­dzi przekonania i gdzieś się roz­mywa. Przekonamy się o tym podczas drugiej części sztuki, mianowicie podczas snu Jakubowego. Snu, w którym w życie jednostki wplatają się wątki wielu tych, którzy byli i już ode­szli, oraz tych, którzy dopiero będą. Warto w tym miejscu wspomnieć o scenografii. Nie­zwykle oszczędnej, wręcz asce­tycznej, której towarzyszy poru­szająca, wszechpotężna muzyka Kormoranów. Wiele w tym spek­taklu symboliki i wizjonerstwa. Trochę mniej prawdy o człowie­czym losie. Mam pewne obawy, że widz przychodząc na ten spektakl bez przygotowania, może uznać go za niedokończo­ny i mało spójny.