Żegnamy Chopina, witamy Skłodowską
W klubokawiarni Chłodna 25 żegnamy Rok Chopinowski. Michał Jońca, jeden z twórców słynnego polskiego gadżetu - Szopieżwała - narysował płaczącego Fryderyka z napisem "koniec". Plakat zawisł na Chłodnej, natychmiast zdobył też swoich fanów w internecie - pisze Agnieszka Kowalska w Gazecie Wyborczej - Stołecznej.
Rzeczywiście, był to rok przerostu formy nad treścią - wizerunków Chopina i związanych z nim kampanii reklamowych nad popularyzacją jego muzyki.
Kto żyw, głosił, że Chopin był warszawiakiem: malował murale, projektował gadżety, organizował okolicznościowe akademie. Dlaczego? Bo na to były państwowe i miejskie pieniądze.
Zmęczeni tą szopką odetchnęliśmy z ulgą. Okazuje się, że nie na długo. Bo oto rok 2011 ogłoszony został przez Sejm rokiem Marii Skłodowskiej-Curie. I znów artyści zakasali rękawy. Już pojawił się pierwszy mural "Urodziłam się w Warszawie" (na ścianie biblioteki przy ul. Lipowej 3, autorstwa artystów z Good Looking Studio), już okolicznościowy spektakl "Okruchy - rentgen duszy" przygotował A3 Teatr. Dlaczego? Bo są na to pieniądze. Nawet nie stara się tego ukrywać Andrzej Mańkowski, p.o. zastępcy dyrektora biura promocji miasta, który mówi: - Jesteśmy przekonani, że podjęcie tej uchwały umożliwi potencjalnie zainteresowanym placówkom takie zaplanowanie budżetów, iż wspólnie uda się przywrócić pamięć o związkach Skłodowskiej z Warszawą, tak jak w przypadku naszych działań związanych z przywracaniem Warszawie Fryderyka Chopina.
Idea jest słuszna, hasło nośne: Chopin - "Urodziłem się w Warszawie", Skłodowska-Curie - "Urodziłam się w Warszawie". To się nadaje na dobrą kampanie reklamową prowadzoną w Polsce i za granicą. Ale artystów już w to nie powinniśmy mieszać, bo - jak uczy doświadczenie z Chopinem - w efekcie często dostajemy miernotę (trzeba coś zrobić na szybko, żeby łatwo zarobić), karykaturę, akademię ku czci przesiąkniętą nieznośnym językiem propagandy. A kto jak kto, ale my tu w Polsce powinniśmy być szczególnie na ten język wyczuleni.
